بررسی تنوع ژنتیکی بوقلمون با استفاده از نشانگرهای RAPD

استفاده از نشانگرهای DNA برای تمایز گونه ها و سویه های طیور از دهه گذشته به سرعت در حال پیشرفت می باشد و تکنیک تکثیر تصادفی قطعات DNA (RAPD) با استفاده از آغازگرهای اختیاری کوتاه، DNA ژنومیک را تکثیر می کند و نوارهای الگوی اختصاصی فرد را حاصل می کند بدون اینکه نیازی به اطلاعات قبلی از ژنوم وجود داشته باشد. هدف از این تحقیق بررسی شباهت ها و فواصل ژنتیکی چهار گروه فنوتیپی جمعیت بوقلمون موجود در ایستگاه تحقیقات بوقلمون کشور با استفاده از نشانگرهای RAPD بود. نمونه های خون از 18 بوقلمون سفید، 16 بوقلمون طلایی، 24 بوقلمون الوان و 20 بوقلمون سیاه اخذ شد و DNA ژنومی از 25 میکرولیتر خون استخراج گردید. تکثیر قسمتهای مختلفی از ژنوم بوقلمون با استفاده از 15 آغازگر تصادفی انجام گردید. نتایج حاکی از وجود تشابه ژنتیکی از 94/0 تا 98/0 بین گروه های فنوتیپی بود. بیشترین فاصله ژنتیکی بین فنوتیپ های سفید و طلایی (06/0) و کمترین فاصله ژنتیکی بین فنوتیپ های سفید و سیاه (02/0) بدست آمد. بطور کلی با توجه به پارامترهای ژنتیکی محاسبه شده در گروه های تحت آزمایش، به نظر می رسد که جمعیتهای فنوتیپی ارزیابی شده از لحاظ ژنتیکی تشابهات زیادی با یکدیگر دارند و نمی توان عامل فنوتیپی رنگ را تنها معیار تمایز ژنتیکی آنها به حساب آورد. نتایج نشان داد که تکنیک RAPD-PCR می تواند به عنوان یک عامل وسیله مناسب برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در طیور مورد استفاده قرار گیرد.