ارزیابی تحمل شوری کلرید سدیم در ده ژنوتیپ گندم نان

عملکرد دانه مهمترین جزء قابل توجه در ارزیابی ژنوتیپ های گندم تحت شرایط شور می باشد. به منظور بررسی اثرات تنش شوری بر روی عملکرد و اجزای عملکرد دانه و تعیین آستانه تحمل به شوری تعداد 10 ژنوتیپ گندم نان(رقم الوند و 9 لاین پیشرفته) در یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که در سطح 200 میلی مولار کلریدسدیم نسبت به تیمار شاهد، صفات رسیدگی فیزیولوژیک، ماده خشک کل، عملکرد دانه، ارتفاع بوته، تعداد پنجه، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه در ساقه اصلی و در پنجه به ترتیب 20%، 86%، 89%، 32%، 85%، 52%، 52%، 68% و 97% کاهش یافتند. بیشترین کاهش در بیوماس و عملکرد دانه در تیمار 200 میلی مولار کلرید سدیم مربوط به ژنوتیپ شماره 3 بود. ژنوتیپ شماره 12 با 78 % کاهش عملکرد دانه بر سایر ژنوتیپ ها برتری نشان داد. آستانه تحمل شوری در ژنوتیپ مذکور برای ماده خشک کل 7/10 و برای عملکرد دانه 2/8 میلی زیمنس بر سانتی متر شد. رقم الوند توصیه شده در اراضی شور اقلیم سرد، برای ماده خشک و عملکرد دانه دارای آستانه تحمل شوری بترتیب 5 و 6 میلی زیمنس بر سانتی متر بود. ژنوتیپ 12 در سطح 200 میلی مولار کلرید سدیم کمترین شاخص حساسیت به تنش (87/0) و بالاترین شاخص تحمل به تنش (27/0) داشت. چنین استنباط می شود که عامل اصلی کاهش عملکرد دانه در ژنوتیپ های گندم تحت تنش شوری کاهش تعداد پنجه بوده است