بررسی اختلالات گفتاری در بیماران مبتلا به کم کاری اولیه تیروئید

ارتباط گسترده، پیچیده و ظریفی میان غده تیروئید و سیستم عصبی-عضلانی-مخاطی وجود دارد. کم کاری غده تیروئید می تواند منجر به بروز اختلال درعملکردهای بدن ازجمله پیچیده ترین و عالی ترین عملکرد عصبی-عضلانی در انسان یعنی گفتار شود. پژوهش حاضر به منظور تعیین اختلالات گفتاری در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید صورت پذیرفت.

در یک مطالعه توصیفی که بر روی120 بیمار شامل 14 مرد و 106 زن که پس از انجام آزمایشات هورمونی (با غلظت T4 کمتر از g/dlμ 5/4 و غلظت TSH بیشتر از mU/L 4) مبتلا به کم کاری اولیه غده تیروئید تشخیص داده شدند و فاقد معیارهای عدم پذیرش اثرگذار بر روی گفتار و صوت بیمار بودند، مصاحبه، مشاهده، معاینه، تکمیل پرسشنامه و آنالیز پارامترهای صوتی توسط سیستم MDVP انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمونهای آماری tو ضریب همبستگی اسپیرمن (برای متغیرهای کمی) و آزمونهای من ویتنی و مربع کای (برای متغیرهای کیفی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

شیوع اختلالات گفتاری در نمونه های مورد بررسی 81% اختلال در صوت، 11% اختلال لکنت در گفتار، 6% اختلال تولید در گفتار و 4% اختلال در تشدید گفتار بود. فرکانس پایه بطور محسوسی کاهش یافته (001/0P<) و بم شدگی در صدای آنها وجود داشت (60%). افزایش غیرطبیعی در غالب شاخصهای صوتی مشاهده شد. شایعترین شکایت حسی بیماران در ناحیه حلق و حنجره احساس خشکی بود (53%). تفاوتهای زیادی از نظر جنسیت در رابطه با شاخصهای صوتی (001/0(P< و میزان فراوانی علائم حسی و علائم شنیداری وجود داشت که غالبا در زنان بیش از مردان بود. احساس لقمه در گلو علامتی بود که فقط در زنان وجود داشت. اختلال لکنت در گفتار در مردان بیش از زنان بود (023/0P<). اختلال در صوت تنها اختلال گفتاری بود که با افزایش میزان TSH بیماران رابطه معنی داری را نشان داد (003/0P<).

اختلال در صوت شایعترین اختلال گفتاری در مبتلایان به کم کاری تیروئید است و می توان آنرا یک علامت کمکی با اهمیت در تشخیص کم کاری تیروئید به حساب آورد. این اختلال و شکایات حسی همراه آن در زنان بیشتر از مردان بود. شیوع لکنت در گفتار در مبتلایان به کم کاری تیروئید زیاد می باشد و بطور کلی می توان کم کاری تیروئید را عاملی در ایجاد برخی اختلالات گفتاری در نظر گرفت.