اندازه گیری سفتی در مفصل آرنج؛ روشی کمی برای ارزیابی بیماری پارکینسون

از جمله عوارض بیماری پارکینسون سفتی طی حرکت غیر فعال می باشد. در حال حاضر یکی از شاخص های تعیین پیشرفت این بیماری اندازه گیری کلینیکی سفتی بر اساس معیار کیفی UPDRS میباشد. طبیعت کیفی این روش موجب دخالت نظر شخص پزشک در اندازه گیری می باشد لذا ابداع روشی استاندارد که دارای شاخص های کمی باشد، ضروری بنظر می رسد.
در تحقیق حاضر با ساخت دستگاهی برای اندازه گیری کمی پارامتر های بیومکانیکی دخیل در سفتی و نیز محدوده حرکت مفصل آرنج، ارتباط بین این پارامتر ها و میزان پیشرفت بیماری بررسی گردیده است. این اندازه گیری ها برای دو گروه بیمار (مشتمل بر 41 نفر) و شاهد(مشتمل بر 11 نفر) انجام گردیده است. برای استخراج شاخص های تحقیق از نرم افزار Matlab و برای انجام بررسی های آماری از نرم افزار Spss استفاده شده است.
گرچه در هریک از شاخص های ویسکوز و الاستیک تفاوت در گروه های شاهد و بیماران معنی دار میباشد، ولی همبستگی بین معیار کمی UPDRS با شاخص های ویسکوز بیشتر می باشد (860/0r = در مورد شاخص ویسکوز نرمال شده). محدوده حرکت به عنوان یک شاخص مستقل با درجه بیماری همبستگی ضعیفی دارد (326/0r =-).
با بررسی نتایج تحقیق مشخص گردید که مشخصه ویسکوز برای تعیین درجه بیماری به مشخصه الاستیک ارجح می باشد. با انجام آزمایشهای بیشتر و بررسی بر روی هر یک از شاخص ها در بخش های مختلف از محدوده حرکتی بیماران، روش بکار رفته در این تحقیق ممکن است منجر به ابداع شیوه کمی استاندارد در تعیین پیشرفت بیماری پارکینسون گردد.