ارتباط بین پذیرش زودرس زنان باردار در فاز نهفته و عوارض ناشی از آن

هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین پذیرش زودرس زنان باردار در فاز نهفته و عوارض ناشی از آن است.
زایمان از طریق سزارین، رایج ترین عمل جراحی موجود بوده و دارای عوارضی برای مادر و جنین می باشد. انجام عمل سزارین در دنیا رو به افزایش است و افزایش میزان سزارین یک پدیده بین المللی است و یکی از دلایل آن پذیرش زودرس زائو و عوارض ناشی از آن می باشد.
در این مطالعه مقایسه ای بین 466 زن باردار اول زا که در مرحله نهفته زایمانی بستری شدند و با 329 نفر زن اول زا که در فاز فعال زایمانی بستری شده بودند، صورت گرفت. دو گروه مورد مطالعه به دلیل شروع دردهای زایمانی یا فرا رسیدن روز زایمان به بیمارستان مراجعه کرده بودند و غیر از انجام زایمان واژینال، هیچ مشکل دیگری نداشتند. سن حاملگی افراد 37 هفته یا بیشتر، حاملگی با جنین منفرد و پرده سالم و بر طبق مراقبت های قبل از تولد جزء افراد با خطر پایین در نظر گرفته شده بودند.
نتایج مطالعه بیانگر آن بود که تعداد زایمان سزارین در گروهی که در فاز نهفته بستری شدند بیشتر از گروهی بود که در فاز فعال بستری شده بودند (5/64 درصد در مقابل 3/24 درصد (0001/0P<). دلیل اصلی سزارین در هر دو گروه زایمان سخت و دیسترس جنین مشاهده شد. میزان سخت زایی در گروهی که در فاز نهفته بستری شدند، بیش از افرادی بود که در گروه فاز فعال بستری شده بودند (6/32 درصد در مقابل 3/24 درصد، 0048/0=P). مقدار اکسی توسین استفاده شده درافرادی که در فاز نهفته بستری شدند نیز نسبت به افرادی که در فاز فعال بستری شدند بیشتر بود (001/0P<).
بنا بر نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد ازآنجایی که بستری شدن زودهنگام زنان باردار در فاز نهفته منجر به دخالت بیشتر در انجام زایمان شامل تجویز بیشتر اکسی توسین و تشخیص بیشتر سخت زایی می گردد، لذا در صورتی که اندیکاسیون خاصی برای بستری شدن زائو در فاز نهفته وجود ندارد، از پذیرش وی در فاز نهفته خودداری گردد و به بیمار در طول مراقبت های پیش از زایمان، آموزش داده شود که در این مرحله می تواند در منزل به سر برده، استراحت کند و دوش بگیرد.