خود ارزیابی انتقال دانش در موسسات پژوهشی (کاربردی کردن مدل «ترجمه دانش»)

هدف این مطالعه شامل طراحی ابزاری برای خودارزیابی سازمان های انجام دهنده پژوهش و تولید کننده دانش، به منظور ایجاد توانمندی شناسایی موانع انتقال دانش و دستیابی به راه کارهای مناسب برای بهبود وضعیت انتقال دانش سازمان های پژوهشی هدف این مطالعه بوده است.
این ابزار با استفاده از نتایج مطالعه ای طراحی گردید که در آن، با بررسی متون و بحث گروهی متمرکز، مدلی برای «ترجمه دانش حاصل از پژوهش» ارایه گردیده است. با تکمیل پرسشنامه توسط 21 پژوهشگر از 3 مرکز تحقیقاتی، به فاصله زمانی دو هفته، تکرار پذیری ابزار مورد سنجش قرار گرفت و همچنین یکنواختی درونی دامنه ها با تکمیل پرسشنامه توسط 45 پژوهشگر از 5 مرکز مورد بررسی قرار گرفت.
ابزار طراحی شده شامل 50 عبارت در 4 حیطه مجزا است: 1- سؤال پژوهش 2- تولید دانش 3- انتقال دانش 4- ترویج استفاده از دانش. این ابزار امکان بررسی موانع انتقال دانش در سطح سازمان های تولید کننده دانش را فراهم می سازد. شاخص همبستگی درون خوشه ایو آلفای کرونباخ در حیطه سؤال پژوهش به ترتیب 94/0 و 79/0، در حیطه تولید دانش، 87/0 و 70/0 و در حیطه انتقال دانش نیز 90/0 و 86/0 بود. در حیطه ترویج استفاده از دانش این شاخص ها به ترتیب 48/0 و 27/0 بود.
ابزار خود ارزیابی سازمان های تولید کننده دانش در واقع روشی برای شناسایی و فهرست نمودن موانع انتقال دانش در سازمان است که به صورت گروهی و نه به صورت فردی، به کار گرفته می شود و نکته مهم این است که این ابزار برای انجام مطالعات پیمایشی و ارزیابی های کمی نتایج آن تهیه نشده است. لذا در طراحی آن قابلیت انعطاف زیادی برای تغییر، اضافه کردن و یا حذف عوامل مؤثر احتمالی متناسب برای شرایط هر سازمان در نظر گرفته شده است و این ابزار می تواند راهشگای سازمان ها در تحلیل وضعیت خود از نظر انتقال دانش و پیدا کردن راه های مداخله مؤثر در این زمینه باشد.