اثر N-Acetylcystein در بیماران مبتلا به آسیب حاد ریوی تحت تهویه مکانیکی: مطالعه بر 50 بیمار

آسیب حاد ریوی یک ضایعه پاتولوژیک ریوی است که به دنبال عفونت، تروما، سوختگی و سپسیس بروز می کند. مدیاتورهای شیمیایی که به دنبال آسیب های بافتی رها می شوند موجب صدمه بافتی، اختلال ارگان ها و نارسایی تنفسی می شوند. درمان های متعددی شامل NAC، ویتامین E، دفروکسامین و آلوپورینول جهت کنترل و کاهش مدیاتورهای التهابی استفاده می شود که اثرات آنها تا حدودی در کنترل و بهبود علایم بیماری و کاهش سطح فاکتورهای التهابی ثابت شده است. NAC به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند. سیستئین سنتز گلوتاتیون کاهش یافته را افزایش می دهد و موجب افزایش مقدار اکسیژن شریانی می شود.
در این مطالعه Open Label Analytical Clinical Trial که بر روی 50 بیمار در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان سینا انجام گرفت تاثیر NAC بر پارامترهای تهویه، اکسیژناسیون و بهبود وضعیت ریوی ارزیابی گردید. بیماران به طور تصادفی به دو گروه 25 نفری مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد mg/kg150 NAC در ml100 نرمال سالین طی 20 دقیقه سپس mg/kg50 در ml100 نرمال سالین طی چهار ساعت انفوزیون گردید و سپس روزانه به مدت سه روز mg/kg50 ادامه داده شد، در هر دو گروه شاخص های تهویه و اکسیژناسیون و همودینامیک هر شش ساعت بررسی گردید.
بیماران دو گروه از نظر دموگرافیک با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند میانگین SpO2 و شاخص های ABG، CX Ray و میزان مرگ و میر بیماران تفاوت معنی داری با هم نداشتند و بهترین بهبودی در بیماران ترومایی و جوان دیده شد.
در صورت تشخیص سریع آسیب حاد ریوی و شروع به موقع اقدامات درمانی درصد زیادی از بیماران بهبود خواهند یافت و NAC تاثیر چندانی در بهبودی مبتلایان ALI/ARDS در این مطالعه نداشت.