سطح سرمی لپتین در زنان با درجه های مختلف چاقی و ارتباط آن با عوامل آنتروپومتریک و هورمونی

چاقی با تعدادی از بیماری های متابولیک و اختلال های غدد درون ریز ارتباط دارد. لپتین پپتیدی است که به طور قوی با آدیپوزیته ی بدن در ارتباط است و شاخص بالقوه ای برای چاقی و مشکلات ناشی از آن است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط سطح سرمی لپتین با عوامل آنتروپومتریک و هورمونی در زنان با درجه های مختلف چاقی بود.
در این مطالعه ی مقطعی، 38 نفر با نمایه ی توده ی بدن 9/24-5/18 به عنوان گروه با وزن طبیعی، 35 نفر با نمایه ی توده ی بدن 9/29-9/24 گروه دارای اضافه وزن، 37 نفر با نمایه ی توده ی بدن 9/34-9/29 به عنوان چاق درجه ی یک و 34 نفر با نمایه ی توده ی بدن 9/39-9/34 کیلوگرم بر متر مربع به عنوان چاق درجه ی دو بررسی شدند. نمایه ی توده ی بدن از تقسیم وزن (کیلوگرم) بر قد (متر مربع) محاسبه شد. سطوح سرمی لپتین، انسولین، کورتیزول و دهیدرواپی آندروسترون سولفات با روش ایمونواسی اندازه گیری شد.
افزایش چشمگیر غلظت سرمی لپتین با افزایش درجه ی چاقی مرتبط بود و متناسب با آن، غلظت سرمی انسولین نیز افزایش داشت. همبستگی مستقیم و معنی داری بین غلظت سرمی لپتین و میانگین نمایه ی توده ی بدن مشاهده شد (001/0>p و 736/0= r). همبستگی مستقیم و معنی داری بین غلظت دهیدرواپی آندروسترون سولفات و کورتیزول (237/0=r و 05/0>p) مشاهده شد. همبستگی منفی و معنی داری بین غلظت دهیدرواپی آندروسترون سولفات و سن وجود داشت (001/0> p و314/0 - = r). همبستگی منفی و معنی داری بین لپتین و انسولین با (05/0>p و 566/0-=r) در گروه چاق درجه ی 2 مشاهده شد. همبستگی بین کورتیزول و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در گروه دارای اضافه وزن نیز (610/0=r، 001/0>p) معنی دار بود.
غلظت سرمی لپتین با افزایش درجه ی چاقی افزایش می یابد و به طور قوی با نمایه ی توده ی بدن ارتباط دارد هم چنین غلظت های سرمی انسولین و کورتیزول متناسب با افزایش لپتین افزایش می یابند.