شیوع چاقی و ارتباط آن با برخی جنبه های شیوه ی زندگی در کارکنان مرد دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال 1384

چاقی و اضافه وزن زمینه ساز بسیاری از بیماری های مزمن هستند. با توجه به آمار رو به افزایش چاقی در افراد کم تحرک به ویژه کارکنان اداره ها، بررسی شیوع چاقی و ارتباط آن با شیوه ی زندگی جایگاه کلیدی در یافتن راه حل های مناسب دارد.
در این مطالعه 110 مرد شاغل در قسمت اداری سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز پرسشنامه هایی را شامل برخی جنبه های شیوه ی زندگی و شاخص های تن سنجی تکمیل کردند. متغیرهای تحقیق شامل نمایه ی توده ی بدن (BMI)، درصد چربی بدن، الگوی فعالیت بدنی، استعمال دخانیات و مصرف دارو بود. اندازه گیری چربی بدن با روش امپدانس بیوالکتریکی انجام شد.
در این مطالعه میانگین سن افراد بررسی شده، 8/7±40 بود. 26% دارای اضافه وزن و 52% چاق بودند. فعالیت افراد در گروه های خیلی سبک، سبک، متوسط و سنگین به ترتیب 28%، 34%، 37% و 1% به دست آمد. بین سطح فعالیت بدنی با BMI، درصد چربی بدن و اندازه ی دور کمر ارتباط معکوس معنی دار وجود داشت (r پیرسون به ترتیب 31/0-، 32/0-، 34/0- و 001/0p<). از کل افراد مورد بررسی، 95% با وسیله ی نقلیه ی شخصی یا عمومی در محل کار حاضر می شدند که بین نحوه ی حضور در محل کار، BMI و درصد چربی بدن ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0p<). با افزایش سن افراد، BMI و درصد چربی بدن افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0=r، 001/0p<). ارتباط معنی داری بین BMI با قومیت، سطح تحصیلات، کشیدن سیگار، مصرف قهوه و چای، طول ساعات کاری، ساعات خواب، مصرف دارو و مصرف صبحانه در جمعیت مورد مطالعه به دست نیامد.
با توجه به این که با کاهش سطح فعالیت بدنی و افزایش سن، BMI و درصد چربی بدن افزایش می یابد و با توجه به شیوع بالای چاقی در کارکنان دانشگاه توصیه می شود کارکنان نسبت به میزان انرژی دریافتی روزانه ی خود توجه بیشتری داشته، برنامه ی فعالیت منظمی برای خود تنظیم نمایند.