تاثیر ورزش منظم صبحگاهی با شدت متوسط بر برخی شاخص های دستگاه ایمنی افراد میانسال

هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر 8 هفته ورزش صبحگاهی بر ایمونوگلوبولین A بزاقی (S-IgA) و کورتیزول سرم و رابطه ی بین آنها در افراد میانسال بود.
30 مرد غیر فعال سالم 30 تا 50 ساله (با میانگین قد 06/175 سانتی متر و وزن 43/77 کیلوگرم) به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه در ساعت 6 صبح ورزش صبحگاهی را با شدت 75 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا کردند و گروه شاهد فعالیت عادی روزمره ی خود را انجام دادند. نمونه های خون و بزاق (کورتیزول سرم و s-IgA) به صورت ناشتا در روز قبل از ورزش و در روز ورزش پس از پایان برنامه ی تمرینی در زمانی یکسان (9 صبح) جمع آوری شدند. اطلاعات و داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری تی مستقل و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری برای رد یا قبول فرضیه ها 05/0P< در نظر گرفته شد.
یک دوره ی 8 هفته ای ورزش صبحگاهی موجب افزایش معنی دار در غلظت IgA بزاقی گروه آزمون شد (05/0p<) در حالی که تغییری در گروه شاهد به وجود نیامد. هیچ گونه تغییری در سطح کورتیزول پلاسمای خون آزمودنی های دو گروه مشاهده نشد. بین غلظت IgA بزاق و کورتیزول سرم همبستگی معنی داری مشاهده نشد (011/0=r).
هشت هفته ورزش منظم با شدت متوسط در صبح می تواند موجب بهبود برخی از شاخص های دستگاه ایمنی مخاطی s-IgA) (در افراد میانسال شود.