اثر دگزامتازون بر بیان پروتئین FasL در سلول های زایای اسپرم در بیضه ی موش سوری

آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده ی سلول) یک فرآیند تنظیمی مهم در ساخت اسپرم است. افزایش غیرطبیعی آپوپتوز در سلول های زایای اسپرم منتهی به عدم تعادل بین تکثیر و مرگ سلولی می شود و در نتیجه به روند ساخت اسپرم آسیب می رساند. برخی مطالعات نشان می دهند گلوکوکورتیکوییدها هموستاز بیضه را با کاهش دادن سطح تستوسترون تحت تاثیر قرار می دهند. در این مطالعه اثر دگزامتازون، یک ترکیب گلوکوکورتیکوییدی پرمصرف، بر بیان پروتئین FasL، یک پروتئین پیش آپوپتوزی مهم، در سلول های زایای اسپرم در موش سوری بررسی شده است. 24 سر موش سوری نر بالغ (6 تا 8 هفته) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه آزمایش اول و دوم به ترتیب 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم و 7 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم دگزامتازون به صورت تزریق داخل صفاقی به مدت 7 روز دریافت کردند. گروه شاهد تنها نرمال سالین به مدت 7 روز دریافت کرد. یک روز پس از آخرین تزریق موش ها قربانی شده و بیضه ها در محلول فرمالین جهت انجام مطالعات ایمنوهیستوشیمی قرار داده شدند. واکنش ایمنی مثبت با استفاده از روش نیمه کمی H-score سنجیده شد. نتایج نشان می دهند بیان FasLدر اپی تلیوم منی ساز وابسته به مراحل اسپرماتوژنز است و مرحله ی VII حساس ترین مرحله نسبت به دگزامتازون می باشند. در گروهی که 2 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم دگزامتازون دریافت کرده بود FasL تنها در مرحله ی VII سیکل اسپرماتوژنز بیان شده بود و میانگین H-score در این مرحله افزایش قابل ملاحظه ای یافته بود (05/0P<). در گروه دریافت کننده 7 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم دگزامتازون میانگین H-score در تمام مراحل سیکل اسپرماتوژنز، به ویژه مرحله ی VII سیکل اسپرماتوژنز افزایش یافته بود (05/0P<). تعداد سلول های اسپرماتوسیت در این گروه کاهش چشمگیری نشان داد. به نظر می رسد ترکیبات گلوکوکورتیکوییدی مانند دگزامتازون با تحت تاثیر قرار دادن پروتئین های پیش آپوپتوزی باعث ایجاد آپوپتوز می شوند.