اثر قرص میزوپروستول واژینال در درمان سقط فراموش شده و رابطه ی آن با سن حاملگی

خلاصه با توجه به تهاجمی بودن روش های استاندارد درمان سقط فراموش شده از طریق تخلیه جراحی (کورتاژ مکشی) و مطرح شدن درمان های طبی در سال های اخیر، مطالعه حاضر به منظور بررسی نتایج حاصل از درمان با میزوپروستول واژینال و تعیین رابطه سن حاملگی با نتایج درمانی حاصل از آن در بیماران با سقط فراموش شده مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان شهر تهران در طی سال های 801379 انجام گرفت. در این مطالعه شبه تجربی 60 بیمار مبتلا به سقط فراموش شده با روش نمونه گیری ساده انتخاب و در دو گروه 30 تایی با آمنوره ی کمتر و مساوی 13 هفته و آمنوره بیشتر از 13 هفته قرار گرفتند. 200 میکروگرم میزوپروستول واژینال در فورنیکس خلفی واژن هر یک از بیماران گذاشته شده و این کار هر 4 ساعت تا هنگام دفع کامل محصولات حاملگی (تا 4 دوز) تکرار شد. اثرات دارو و عوارض جانبی در بیماران دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. جهت بررسی داده ها از آزمون های آماری t و کای دو استفاده شد. در 40 درصد کل بیماران دفع کامل اتفاق افتاد که این میزان در گروهی که آمنوره ی کوتاه تری داشتند، 63 درصد و در گروه با آمنوره ی طولانی تر 7/16 درصد بود (0001/0 P<). خونریزی زیاد و نیاز به اکسی توسین جهت کنترل خونریزی در گروه با آمنوره ی طولانی تر، بیشتر بود (05/0 < P). عوارض دیگر شامل تب، اسهال، تهوع، درد و نیاز به مسکن و هم چنین متغیرهای زمینه ای شامل میانگین سن بیمار، تعداد قرص های مصرفی و ساعات صرف شده برای سقط در دو گروه با هم مشابه بود. زنان با آمنوره ی طولانی تر در سابقه خود، دارای تعداد بیشتری حاملگی و زایمان و جنین های بزرگتر در سونوگرافی بودند (05/0 < P). نتیجه گیری و توصیه ها: میزوپروستول واژینال می تواند دردرمان سقط فراموش شده خصوصا در موارد آمنوره ی کمتر از 13 هفته مؤثر باشد. با توجه به هزینه ی کمتر و غیر تهاجمی بودن، این روش به عنوان اولین خط درمانی در سقط های فراموش شده با آمنوره ی کمتر از 13 هفته توصیه می شود.