بررسی آلود گی انگلی در شاه میگوی آب شیرین leptodactylusوAstacus در محیط پرورشی ایستگاه تحقیقات شیلاتی سفید رود - آستانه- استان گیلان

د ر نتیجه این بررسی، مجموعا 35 نمونه شاه میگو (شیوع معاد ل 2/43%) با میانگین شدت آلود گی 6/4عد د، مبتلاء به یک نوع انگل بنام Branchiobdella hexodonta (از آنالید ا) بودند. این انگل که به کرم برانش شاه میگو نیز موسوم می باشد، از کاراپاس و برانش سخت پوست جد اسازی گردید. با افزایش د امنه طولی میزان شیوع آلود گی هم افزایش یافت. حد اکثر د امنه شد ت(231عد د) درد امنه طولی 6/12 6/10 و حد اقل د امنه شد ت(111عد د) درد امنه طولی بین 9/147/12 مشاهده گردید. حد اکثر میانگین شدت آلود گی(3/6عد د) درد امنه طولی 6/12 6/10 سانتی متر و حد اقل میانگین شد ت(1/3 عد د) درد امنه طولی 9/147/12 سانتی متر رویت گردید. بالاترین حد میانگین فراوانی(6/3عد د) درد امنه طولی 6/12 6/10، و پایین ترین حد میانگین فراوانی (88/0عد د) درد امنه طولی5/10 1/8 سانتیمتر ملاحظه شد. میزان شیوع(32درصد)و شدت آلود گی(3/4عد د) در کاراپاس نسبت به برانش با به ترتیب 9/20درصد و 8/2عد د آلود گی، بیشتر بود. همچنین در جنس ماده میزان شیوع (47درصد) بیش از جنس نر(6/36درصد) بود. فصل بهار با شیوع 5/62 درصد و میانگین شدت 8/7عد د، بیشترین میزان آلود گی را در بین سایر فصول سال بخود اختصاص د اد ه، در حالیکه در زمستان آلود گی د ید ه نشده است. لازم بذکر است که این کرم انگل اختیاری شاه میگوی آب شیرین بود ه و شاه میگو میزبان اختصاصی برای این انگل محسوب میشود. ضمنا آنالید B. hexodonta برای نخستین بار است که از شاه میگوی آب شیرین در محیط پرورشی ایران گزارش می شود.