بررسی آزمایشگاهی عمق آب شستگی د ماغه در آب شکن های توری سنگی سرکج

علی اکبر عباسی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسانمهد ی حبیبی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزد اریچکید هیکی از روش های معمول کنترل فرسایش کناری رود خانه ها استفاده از آب شکن می باشد که در صورت طراحی و اجرای صحیح، علاوه بر کنترل فرسایش کناری، منجر به بازیابی و احیای اراضی با ارزش حاشیه رود خانه ها می شود. تحقیق حاضر با هدف پاسخ گویی به برخی از سؤالات و ابهامات در مورد تاثیر طول، فاصله و شکل د ماغه آب شکن های توری سنگی بر آب شستگی و پایداری آن ها انجام شده است. این تحقیق در یک فلوم آزمایشگاهی با بستر متحرک با طول 17 متر، عرض 5/1 متر و عمق 8/0 متر انجام شده است. آب شکن های مورد استفاده از نوع سر کج (L شکل) بود ه و با سنگ و تورسیمی (توری سنگ) به صورت غیر مستغرق و عمود بر د یواره فلوم ساخته شده اند. به منظور بررسی آب شستگی د ماغه آب شکن ها، دو طول آب شکن 15 و 5/22 سانتی متر (10 و 15 درصد عرض کانال)، برای هر طول، چهار فاصله آب شکن (2، 3، 4 و5 برابر طول آب شکن) و سه مقدار د بی (30، 35 و40 لیتر بر ثانیه) در بستری با مصالح و شیب ثابت مورد آزمایش قرار گرفته است. با توجه به نتایج بد ست آمده از تحلیل آزمایش ها، یک رابطه بد ون بعد برای برآورد حد اکثر عمق آب شستگی د ماغه آب شکن های توری سنگی سرکج که به صورت سری ساخته می شوند، استخراج و توصیه شده است.