مقایسه بین دو روش رایج بالینی و پرتونگاری در اندازه گیری زاویه انحنای کمر

میزان انحنای کمر یکی از عوامل موثر در ایجاد کمر درد می باشد. روش های مختلفی برای اندازه گیری میزان زاویه انحنای کمر وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه اختلاف بین میزان زاویه انحنای کمر در روش اندازه گیری بالینی با خط کش انعطاف پذیر با میزان این زاویه در کلیشه های پرتونگاری و بررسی دقت این دو روش بوده است.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال 1385 در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. 112 فرد مبتلا به کمردرد، مراجعه کننده به کلینیک های فیزیوتراپی شهر زاهدان، که دارای کلیشه پرتونگاری نیم رخ کمر بودند، جهت مطالعه انتخاب شدند. میزان درجه زاویه انحنای کمر آنها هم بر روی کلیشه نیم رخ پرتونگاری کمر با استفاده از روش Cobb و هم به روش بالینی با استفاده از خط کش انعطاف پذیراندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 9±6/31 سال بود. میانگین زاویه انحنای کمر در روش بالینی 7/9±36 درجه و در کلیشه پرتونگاری 4/9±5/38 درجه بود. میانگین زاویه انحنای کمر روی کلیشه نیم رخ پرتونگاری و با اندازه گیری با روش Cobb همبستگی معناداری (95/0=r) با میانگین این زاویه در اندازه گیری بالینی با خط کش انعطاف پذیرداشت (0001/0P<).
یافته ها نشان داد که کلیشه های نیم رخ کمر ابزار معتبری برای اندازه گیری زاویه انحنای کمر می باشند.