معرفی و روش شناسی شرح نهج البلاغه ابن میثم بحراین

شرح کبیر ابن میثم بحرانی از مهم ترین شروح ترتیبی نهج البلاغه است. مولفه های روش ابن میثم در شرح نهج البلاغه را می توان به دو دسته «مولفه های پیش از شرح متن» و «مولفه های در حین شرح متن» تقسیم بندی کرد. از جمله مهم ترین مولفه های پیش از شرح متن، می توان به این موارد اشاره کرد: بیان سبب ورود کلام، ذکر تاریخ صدور کلام، مشخص کردن مخاطب یا مخاطبان کلام یا نامه امام(ع)، جواب به شبهات، توجه به نسخه بدل های نهج البلاغه و دیگر منابع مربوط، آوردن مقدمه ای پیش از آغاز شرح در صورت نیاز و بیان هدف کلی کلام و محور اصلی آن. همچنین از برجسته ترین مولفه های موجود در حین شرح این موارد است: بخش بندی موضوعی متن، به کارگیری مباحث کلامی، فلسفی و منطقی، به کارگیری آموزه های عرفانی و صوفیانه، بهره گیری از شروح پیشین نهج البلاغه، استفاده از گفته های تاریخی، استفاده از اشعار عرب، بیان معاریض و اشارات موجود در کلام حضرت علی(ع) و شرح مفصل بخش های مربوط به توحید و خداشناسی.