امنیت انسانی

شرایط و وضعیتی تعریف می کند که در آن مردم از قیدوبندها و فشارهای روحی و روانی که توسعه انسانی را محاصره کرده و در بند کشیده است، رها گردند.
مقاله حاضر به این پرسش می پردازد که چرا این مفهوم در این زمان به متن و مرکز مطالعات امنیتی وارد شد و کدام اهداف نظری و عملی را در این رشته مطالعاتی برآورده می سازد؟ دیگر پرسش مطرح در مقاله این است که مفهوم امنیت انسانی چه اهدافی دارد و آیا این اهداف مفید و مثمرثمرند؟ مقاله، در ادامه به نسبت میان امنیت انسان محور و امنیت دولت محور می پردازد. در این خصوص، نویسنده معتقد است مفهوم امنیت انسانی نشان می دهد واقع گرایی، به عنوان دیدگاه حاکم دولت محور امنیت، لازم ولی ناکافی است و نباید نظریه و فهم مسلط از امنیت باشد. امنیت انسانی، واقع گرایی را ملزم می سازد توضیح دهد اگر دولت ابزاری برای تامین امنیت مردم نیست، چرا باید موضوع مرجع امنیت باشد؟