منطقه شکارممنوع بزمان و ارزشهای بالقوه زیست محیطی آن

منطقه شکارممنوع بزمان که در غرب استان سیستان و بلوچستان، شمال غرب ایرانشهر و شرق حوزه جازموریان گسترده شده است اولا با داشتن دو اکوسیستم آبی و خشکی و سه تیپ متفاوت کوهستانی، تپه ماهوری و دشتی و ثانیا نقش اکوتونی به دلیل قرارگرفتن بین سه منطقه ایرانشهر، کهنوج و شرق میناب با فونی شامل: 164 گونه پرنده، 56 گونه خزنده، 52 گونه پستاندار و 7 گونه دوزیست از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد. به عبارتی این منطقه توانسته است یک سوم از تنوع حیات وحش جانوری کشور را در محدوده 30 هزار هکتاری خود، جای دهد. پوشش گیاهی آن جزء فلور بلوچی (خلیج-عمانی) است و از نظر هواشناسی در گروه مناطق خشک و بیابانی قرار می گیرد. در سال 1347 تحت عنوان منطقه حفاظت شده و از سال 1385 تا مهرماه 1390 بعنوان منطقه شکار ممنوع مدیریت می شود. از نظر آبهای سطحی، منطقه فقیری است اما منابع آب زیرزمینی مناسبی دارد که جمعیت ده هزار نفری اهالی سالانه 5/3 میلیون مترمکعب آب از آن برداشت می کنند. در این مطالعه علاوه بر استفاده اسنادی از مجموع اطلاعات موجود، از عکس های هوایی و ماهواره ای، مشاهده های میدانی، جمع آوری نمونه و تهیه عکس زمینی از سیمای منطقه استفاده شد. بالابودن تنوع زیستی، قابلیت های ژئواکوتوریسمی ازجمله کوه آتشفشانی بزمان (خضر، زند)، غار کرمانچی، چشمه آبگرم مکسان، اثر باستانی قلعه اسپیدز، زندگی سنتی مردم بومی و جاده های دسترسی مناسب از قابلیت های مهم منطقه مطالعاتی هستند که با مدیریت صحیح می توانند فرصت های قابل ملاحظه ای را برای محققین، اکوتوریست ها، توریست ها و مردم حاشیه نشین بدنبال داشته باشند.