اخذ و بررسی مایع پریکارد در گاوهای مبتلا به پریکاردیت ضربه ای

مطالعه حاضر بر روی 22 راس گاو مظنون به پریکاردیت ضربه ای که به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز ارجاع داده شده بودند، صورت پذیرفت. در هر مورد پس از اخذ تاریخچه و معاینه بالینی، بزل مایع پریکارد انجام می شد. نمونه های اخذ شده به صورت درشت بینی و ریز بینی مورد بررسی قرار گرفت و رنگ، بو، شفافیت، وزن مخصوص و میزان پروتئین تام آنها ثبت گردید. همچنین نمونه ها از نظر سلولی و میکروبی ارزیابی شد. بر اساس نتایج به دست آمده ثابت ترین نشانه های بالینی دام های مبتلا ادم، نبض و اتساع ورید وداج دوطرفه و گنگ شدن صداهای قلبی بود. در بررسی درشت بینی مایع پریکارد نشان داده شد که در بیشترین موارد مایع اخذ شده، کدر، قرمز و یا قهوه ای بوده و بوی تعفن داشته است. میانگین و خطای استاندارد وزن مخصوص 003/0±027/1 و میانگین و خطای استاندارد میزان پروتئین تام و تعداد گلبول های سفید به ترتیب، 548/0±55/4 گرم در دسی لیتر و 278±5083 سلول در میکرولیتر تعیین گردید. همچنین در تمامی موارد تعداد نوتروفیل ها بیشتر از لنفوسیت ها بود. فراوان ترین باکتری جدا شده (6/82%) آرکانو باکتریوم پیوژنز تعیین هویت گردید. سایر باکتری های جدا شده عبارت بودند از: باسیلوس، استافیلوکوکوس اورئوس، کلستریدیوم، اشرشیاکولی و فلاووباکتریوم. در سه مورد نیز تک یاخته در داخل مایع پریکارد وجود داشت.