تغییرات مورفولوژیک در نوموسیت های خرگوش تحت تاثیر آمیودارون

بررسی اثرات سمی آمیودارون بر نوموسیت ها 14خرگوش نر سفید نژاد نیوزلندی به دوگروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. به گروه تجربی، روزانه 80 میلی گرم بر کیلوگرم آمیودارون به مدت دو هفته به طور داخل صفاقی تزریق شد. گروه کنترل فقط سالین نرمال دریافت کردند. در پایان دوره تزریق، دو گروه بیهوش شدند و پرفیوژن با فیکساتیو کارنوسکی انجام گرفت. سپس ریه ها خارج و فیکس شدند و برای مطالعات با میکروسکوپ نوری و الکترونی آماده شدند و مطالعات مورفومتریک برای اندازه گیری ابعاد هسته روی مقاطع انجام گرفت.
مشاهدات با میکروسکوپ نوری نشان داد که در آلوئول ها تغییرات حاد شامل پرخونی مویرگ های آلوئول ها و ارتشاح گلبول های قرمز به فضای آلوئولی اتفاق افتاده است. مطالعه میکروسکوپ الکترونی بافت ریه، انکلوزیون های غیرطبیعی را در نوموسیت های نوع1 و2 نشان داد. میکروگراف ها همچنین حضور واکوئل ها را در 5 درصد نوموسیت های نوع 2 آشکار ساخت. مطالعات مورفومتریک نشان داد هسته سلول ها در گروه تجربی کوچک تر از هسته سلول های گروه کنترل شده اند (01/0>p).
این نتایج نشان می دهد که تجویز آمیودارون می تواند به نوموسیت ها وآلوئول های ریه خرگوش آسیب برساند. بنابراین موثر بودن آمیودارون در درمان های طولانی مدت بیماران قلبی به دلیل اثر سمی آن بر ریه محدود می شود.