نظری اجمالی بر تاویل بن مایه «گناه آغازین» در ادیان توحیدی

روایت گناه آغازین آدم و حوا، پاره ای از پی رنگ اسطوره ای «تازش اهریمن بر هستی» و نمایانگر سرمنشاء و چگونگی پدید آمدن «رنج و مرگ» در سرنوشت انسانی است. تاویل پذیری داستان آفرینش انسان، بویژه نافرمانی و گناه آغازین موجب می شود که از دیدگاه فلسفی و مکاشفه ای، داستانی بارها از زبان عارفان و بزرگان ادیان، بازآفرینی شود. در پژوهش حاضر، کوشیده ایم با بررسی آرا و عقاید دینی و عرفانی در موضوع مورد بحث و تاویل نمادهای روایت، مجموعه ای فراگیر از جهان بینی ها و رویکردهای هستی شناسانه و شهودی، به دست دهیم. در نتیجه باید گفت که این مجموعه فرهنگ بشری به ظاهر گونه گون، تنها تحول صوری به خود دیده است، همه روایتها، در زوایای پنهان ناخودآگاه جمعی بشر، با ساخت همسان کهن الگویی ذهن، با یکدیگر پیوند خورده اند. وجوه تمایز، در شیوه روایت برگرفته از نگاه غایت شناختی به انسان، نهفته است، که جنبه و حیانی یا کارکرد زمینی شان را تعیین می کند.