بررسی اثر لووتیروکسین بر عملکرد تنفسی بیماران مبتلا به کم کاری آشکار تیروئید

کم کاری تیروئید یکی از شایعترین بیماری های غدد داخلی است. کمبود هورمون های تیروئید ممکن است رشته های عصبی و عضلانی، سیستم ریوی و تهویه آلوئولی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لووتیروکسین، برعملکرد سیستم تنفسی بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان امام خمینی بوده است.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی روی 50 نفر از بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی ساری درسال 86- 1385 انجام شد. پس از اخذ شرح حال و معاینه بالینی، آزمایش عملکرد تیروئید شامل T4و TSH، آزمایش گاز های خون شریانی (ABG)، عکس قفسه سینه و اسپیرومتری گرفته شد. اندکس های اسپیرومتری شامل FVC، FEV1، FEV1/FVC، FEF 25-75و PEF ثبت شد. سپس بیماران تحت درمان با قرص لووتیروکسین (μg/kg 6/1) قرار گرفتند. پس از اصلاح کم کاری تیروئید مجددا معاینه بالینی، تستهای تیروئیدی و اسپیرومتری انجام شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری Paired t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
50 بیمار زن مبتلا به هیپوتیروئیدی 45- 15 ساله با میانگین سنی 4/13± 98/34 بررسی شدند. اندکس های ABG اندازه گیری شده قبل و بعد از درمان در محدوده نرمال قرار داشتند و تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین FVC و FEV1 و FEV1/FVC و FEF 25-75و PEF قبل و بعد از درمان به طور معنی داری متفاوت بود (به ترتیب02/0 P= و 005/0P= و 007/0P= و 002/0P= و0001/0P=).
استناج: نتایج نشان داد که درمان هیپوتیروئیدی با لووتیروکسین می تواند اثرات بسیار خوبی بر عملکرد ریوی و معیار های اندازه گیری شده در اسپیرومتری داشته باشد