بررسی تداخل احتمالی پرالیدوکسایم در سنجش فعالیت کولین استرازها به روش طیف سنجی در خون محیطی انسان

اهداف. در این مطالعه، واکنش احتمالی پرالیدوکسایم با سوبستراهای گوگرددار آزمون طیف سنجی و تاثیر آن بر سنجش فعالیت کولین استرازهای خون محیطی انسان مورد بررسی قرار گرفته است.
روش ها. 10 نمونه خون محیطی انسان اخذ شد. تاثیر پرالیدوکسایم (PRX) بر سوبستراهای استیل تیوکولین (ATC) یا بوتیریل تیوکولین (BTC) در مقایسه با تاثیر آنزیم مربوطه توسط روش المان در دمای C°37 بررسی شد. در مورد هر آنزیم، جذب نوری 2 گروه آزمایشی (گروه آنزیم SUB(2mM)]+[ENZ(50μL) و گروه پرالیدوکسایم SUB(2mM)]+[PRX(100μM)) در طول موج nm410 در مقایسه با کنترل (کلیه مواد محیط آزمایش به جز آنزیم و پرالیدوکسایم) ثبت گردید و فعالیت آنزیمی معادل آن محاسبه شد. نتایج با استفاده از نرم افزار Prism 5 و آزمون کراسکال- والیز مورد تحلیل قرار گرفت. گروه دوم آزمایش با غلظت های متوالی 3، 10، 30، 100 و 300 میکرومولار پرالیدوکسایم و در زمان های 1 تا 5 دقیقه تکرار شد و رابطه فعالیت کاذب آنزیمی (بدون حضور آنزیم) با غلظت پرالیدوکسایم و زمان واکنش با آنالیز همبستگی تحلیل گردید.
یافته ها. فعالیت کاذب آنزیمی ناشی از تجزیه سوبسترای ATC توسط پرالیدوکسایم، معادل 736/3±4/19% فعالیت طبیعی آنزیم استیل کولین استراز بود. فعالیت کاذب ناشی از تجزیه سوبسترای BTC توسط پرالیدوکسایم، معادل 474/1±2/8% فعالیت طبیعی آنزیم بوتیریل کولین استراز بود. فعالیت کاذب با غلظت پرالیدوکسایم رابطه مستقیم (89/0نتیجه گیری. توانایی پرالیدوکسایم در تجزیه سوبستراهای گوگرددار، فعالیت کولین استراز را به صورت کاذب افزایش می دهد. بنابراین آزمون مذکور برای سنجش فعالیت کولین استرازها در حضور پرالیدوکسایم دارای محدودیت است و در حضور غلظت های بالاتر از 200 میکرومولار پرالیدوکسایم توصیه نمی گردد.