فرهنگو شادی: رویکردی نظری و تجربی در زندگی روزمره سرپرستان خانوار در شهر اصفهان

مقاله حاضرکه به سنجش میزان احساس شادی سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان و زمینه های فرهنگی از جمله سرمایه فرهنگی، سبکهای فراغتی فرهنگی)علمی فرهنگی، فرهنگی هنری، ورزشی و (...و همچنین دینداری به عنوان یکی از مولفه های فرهنگ می پردازد، یک بررسی (جامعه 1386 پیمایشی است که از نظر وسعت پهنانگر و از نظر زمانی، مقطعی است)نیمه دوم سالآماری آن کلیه سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان هستند و حجم نمونه مقتضی براساس فرمول نفر تعیین شده است .به 384کوکران، طوری که پرسشنامه طراحی شده با روایی سازه های مناسب طبق ضریب آلفای کرونباخ (بر حسب نسبت خانوارهای هر منطقه در بین مناطق مختلف شهر اصفهان توزیع شده است. براساس نتایج حاصل از روش های آماری مورد استفاده، میزان شادی سرپرستان خانوار در شهر بوده، به گونه56/23اصفهان عد احساسی شادی بعد شناختی 59/37 که میانگین ب و 53/88 ، میانگین بوده است 27/57 است .همچنین میانگین سرمایه فرهنگی در جامعه مورد مطالعه 55/42عد اجتماعی آن میانگین دارای بیشترین حد و کسب مدارک فرهنگی دارای کمترین 31/89 که کسب مهارتهای فرهنگی با میانگیین 31/68 است. (همچنین میانگین دارا بودن وسایل فرهنگی در جامعه آماری مورد مطالعه 19/16)میانگین به علاوه در بین سبکهای فراغتی تعیین شده توسط تکنیک تحلیل عاملی، میانگین اوقات فراغت خانوادگی و اوقات 20/43، اوقات فراغت فرهنگی هنری 28/01، اوقات فراغت ورزشی36، اوقات فراغت تفننی 53/78است .براساس آمارهای موجود اگرچه میزان سرمایه فرهنگی و سبکهای فراغتی 15/34فراغت علمی فرهنگی فرهنگی در بین سرپرستان میانگین پایینی دارد اما همواره با احساس شادمانی آنها همبسته است به طوری که به نظر می رسد با افزایش آنها میزان شادی نیز افزایش می یابد .از سوی دیگر دینداری نیز به عنوان یکی از مشخصه های فرهنگی در شهر اصفهان با احساس شادی سرپرستان خانوار رابطه معنی دار و مستقیم دارد.