استفاده از شاخص تورنکوییست برای ارزیابی تغییرات بهره وری کل عوامل تولید(مطالعه ی موردی: بخش صنعت و معدن)

مطابق با برنامه ی چهارم توسعه، کلیه ی بخش های اقتصادی کشور مکلفند تا بخشی از رشد تولید ناخالص داخلی کل کشور را در طول برنامه ی چهارم توسعه از محل بهره وری کل عوامل تولید تامین کنند. بر این اساس، سهم رشد بهره وری کل عوامل بخش صنعت و معدن از رشد تولید بخش ها و تولید ناخالص داخلی به میزان 1/39 درصد پیش بینی شده است که از این میزان، پیش بینی روند رشد سالانه ی بهره وری عوامل کل این بخش 4/4 درصد می باشد. در این مقاله به دنبال پاسخ به این سؤالات هستیم که آیا رشد TFP در بخش صنعت و معدن، در مسیر تحقق اهداف برنامه ی چهارم توسعه است؟آیا می توان این بخش را به عنوان یک بخش کارا قلمداد کرد؟ هم چنین رشد بهر وری در این بخش به چه صورت است؟ بنابراین برای پاسخ به این سؤالات با استفاده از مدل های برنامه ریزی خطی و بهره گیری از روش های ناپارامتری و مشخصا شاخص تورنکوییست[1]، تغییرات رشد بهره وری کل عوامل بخش صنعت و معدن طی دوره ی 1370-1385 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که بهره وری عوامل تولید در بخش صنعت و معدن به طور متوسط سالانه با رشدی معادل 8/0 درصد روبه روست که با اهداف مندرج در برنامه ی چهارم (4/4 درصد) فاصله ی زیادی دارد.