بررسی علل عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز در تنگی های بعد از لوله گذاری نای

تعدادی از تنگی‌های بعد از لوله‌گذاری در نای به دنبال عمل رزکسیون آناستوموز عود می‌کنند. عوامل متعددی را باعث این عود می‌دانند ولی مطالعات کافی در این زمینه ارائه نشده است. در این مطالعه در گروهی از بیماران که در یک مرکز و با یک روش عمل شده‌اند، علل عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز تحت بررسی قرار می‌گیرند.

تمام بیمارانی که در مدت 11 سال (از 1374 تا 1385) به‌علت تنگی بعد از لوله‌گذاری تحت عمل رزکسیون آناستوموز نای و یا ساب گلوت همراه با نای قرار گرفتند، به دو گروه تقسیم شدند‌: گروه مورد آنهائی بودند که تنگی بعد از عمل عود کرده بود و گروه شاهد آنهائی بودند که تنگی عود نکرده بود. تشخیص عود تنگی براساس وجود علائم بالینی و تایید برونکوسکوپی صورت می‌گرفت. عوامل مقایسه شده عبارت بودند از: سن، جنس، طول زمان انتوباسیون، علت انتوباسیون، فاصله زمانی بین انتوباسیون و عمل جراحی،‌ انجام تراکئوتومی قبلی، مداخلات درمانی قبلی نظیر لیزر، درگیری ساب گلوت، طول رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز و ایجاد عفونت موضعی بعد از عمل. روش مطالعه، مورد شاهدی بوده و تحلیل‌های آماری توسط برنامه SPSS 15 انجام شده است.

494 بیمار تحت عمل رزکسیون آناستوموز قرار گرفتند که شامل 365 زن و 129 مرد با میانگین سنی 25 تا 34 سال (محدوده: 4 ماه تا 83 سال) بودند. 52 بیمار (5/10%) دچار عود تنگی شدند. از میان عوامل فوق مطابق آزمون کای اسکور و آزمون تی چهار عامل طول رزکسیون، وجود تنشن، بروز عفونت و درگیری ساب گلوت با ارزش آماری مثبت (05/0<P) در گروه مطالعه بیشتر بودند ولی با استفاده از محاسبه همبستگی و مدل رگرسیون لجستیک فقط سه عامل طول رزکسیون، بروز عفونت در محل عمل و درگیری ساب گلوت متغیرهای مستقل بودند و باعث افزایش احتمال عود می‌شدند.

در این مطالعه عوامل موثر در افزایش میزان عود تنگی بعد از رزکسیون تنگی‌های ناشی از لوله‌گذاری عبارت بودند از: طول زیاد رزکسیون، وجود تنشن زیاد در محل آناستوموز، عفونت محل زخم و درگیری ساب گلوت. به‌نظر ما نقش جراح و تکنیک جراحی در کاهش میزان تنشن، جلوگیری از ایجاد عفونت و تلاش در حفظ چهارچوب ساب گلوت تاثیر عمده‌ای در جلوگیری از عود تنگی بعد از رزکسیون آناستوموز دارد