مقایسه نتایج درمان طبی با درمان جراحی در گروهی از بیماران مبتلا به برونشکتازی

پیشرفت در درمان های آنتی بیوتیکی، واکسیناسیون و بهداشت عمومی باعث شده است که امروزه نسبت به گذشته موارد بسیار کمتری اعمال جراحی برای درمان برونشکتازی صورت گیرد، از طرفی به نظر می رسد که با پیشرفت هایی که در روش های جراحی ریه صورت گرفته است، امروزه بتوان از جراحی در درمان برونشکتازی نتایج بهتری به دست آورد. این موضوع هم از طرف پزشکان معالج و هم از طرف بیماران مورد توجه کافی قرار نگرفته است. لذا ما روش درمان و نتایج خود را در درمان جراحی برونشکتازی ارائه و مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهیم. کلیه بیمارانی که برای درمان برونشکتازی در طی مدت 5/7 سال (فروردین 1378 تا شهریور 1385) به ما معرفی شده (بخش جراحی توراکس بیمارستان دکتر مسیح دانشوری در تهران) و بستری شدند مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص برونشکتازی براساس علائم بالینی و تایید سی تی اسکن بود. انتخاب درمان جراحی یا غیر جراحی براساس وجود اندیکاسیون های معمول در درمان جراحی برونشکتازی، شرایط عمومی بیمار و انتخاب خود بیمار صورت گرفت. پاسخ به درمان جراحی و غیر جراحی در این بیماران از طریق مراجعه به پرونده بیمار، معاینات بالینی در درمانگاه و نیز پرسش تلفنی ارزیابی شده و در سه گروه خلاصه شد: ا خوب: بیمارانی بودند که در آنها بعد از درمان، خلط و سایر علائم اصلی بطور کامل برطرف شده، 2 رضایت بخش: بیمارانی که علائم فوق به مقدار قابل توجهی کمتر شده و بیمار از درمان راضی بود، 3 بد: بیمارانی که علائم تغییر واضحی نکرده و بیمار از نتیجه درمان راضی نبود. روش جراحی عبارت بود از توراکوتومی پوسترولاترال تحت ونتیلاسیون یک ریه با استفاده از لوله دابل لومن و انجام رزکسیون های آناتومیک لوبار یا سگمنتال. روش درمان طبی عبارت بود از: فیزیوتراپی، آموزش دفع خلط، تجویز آنتی بیوتیک، واکسیناسیون بر علیه آنفولانزا و پنوموکوک. مطالعه از نوع توصیفی و تحلیلی بوده، اطلاعات وارد برنامه Access شده و بررسی آماری نیز از طریق همان برنامه و نرم افزار SPSS انجام شد. برای مقایسه کیفی نتایج درمان از آزمون های Fisher’s Exact Test و Chi-Square استفاده شد. میانگین زمان پیگیری 9/35 ماه بود (محدوده 96-1 ماه). تعداد 83 بیمار بررسی شدند (48 زن، 35 مرد، میانگین سنی 8/37 سال با محدوده سنی 71-8 سال). چهل بیمار تحت درمان جراحی و 43 بیمار تحت درمان طبی قرار گرفتند. در بیماران جراحی شده نتایج عبارت بود از: خوب 16 نفر (2/55%)، رضایت بخش 10 نفر (5/34%)، بد 2 نفر (90/6 %). نتایج درمان طبی عبارت بود از: خوب 4 نفر (8/13%)، رضایت بخش 11 نفر (9/37%)، بد 13 نفر (8/44%). در هر گروه یک مورد مرگ در طی مدت درمان اتفاق افتاد. در گروه درمان طبی در 14 بیمار و در گروه جراحی شده در 11 بیمار امکان پیگیری کامل نبود. نتایج خوب در درمان جراحی با تفاوت معنی داری (P=0.002) بهتر و نتایج بد نیز با تفاوت معنی داری (P=0.002) کمتر بود. در صورت وجود شرایط لازم برای انجام، جراحی در درمان برونشکتازی، این شیوه درمانی نسبت به ادامه درمان طبی نتایج بهتری دارد.