تاثیر عصاره اتیل استاتی موم زنبور عسل بر کلونیزاسیون استرپتوکوکوس موتانس

بیوفیلم استرپتوکوک های دهانی به خصوص استرپتوکوکوس موتانس از عوامل اصلی ایجاد پلاک دندانی و پوسیدگی دندان است. مواد طبیعی مهار کننده کلونیزاسیون این باکتری ها پر اهمیت هستند. در این پژوهش برای اولین بار اثر عصاره موم زنبور عسل بر تولید گلوکوزیل ترانسفراز که یک آنزیم کلیدی کلونیزاسیون استرپتوکوکوس موتانس می باشد مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی عصاره گیری توسط حلال های اتیل استاتی و متانولی با دستگاه عصاره گیر کلونجر انجام شد. ابتدا مواد محلول در اتیل استات جدا شدند و پس از تبخیر حلال اول متانول 70 درصد به عنوان حلال خنثی به محلول اضافه شد و جزء باقیمانده نیز توسط آب دو بار تقطیر جدا گردید. حداقل غلظت بازدارندگی این عصاره از رشد استرپتوکوکوس موتانس با روش انتشار در محیط مایع تعیین گردید. از روش تهیه رقت های متوالی در محیط نوترینت براث غنی شده با 1 درصد سوکروز که درون ارلن های حاوی لام های شیشه ای استریل تهیه شده بود جهت ارزیابی بیوفیلم استفاده گردید. تولید آنزیم گلوکوزیل ترانسفراز نیز با استفاده از الکتروفورز روی ژل 15 درصد پلی اکریلامید مشخص گردید.
غلظت 1 میلی گرم در میلی لیتر از عصاره اتیل استاتی موم باعث توقف کامل تشکیل بیوفیلم گردید و تولید آنزیم گلوکوزیل ترانسفراز را متوقف نمود. غلظت 6 میلی گرم در میلی لیتر این عصاره توقف رشد باکتری ها را به دنبال داشت و غلظت 30 میلی گرم در میلی لیتر آن برای استرپتوکوکوس موتانس باکتریساید بود(01/0> p).
عصاره موم زنبور عسل در غلظت های کمتر از حد کشندگی قادر به توقف تولید گلوکوزیل ترانسفراز که آنزیم اصلی تشکیل بیوفیلم در استرپتوکوکوس موتانس می باشد، بود.