تعیین سطوح حداکثر پیشروی آب دریا در سازند دشتک و تطابق با منحنی تغییرات نسبی آب دریا و ائوستازی

سازند دشتک در حوضه زاگرس به عنوان پوش سنگ مخازن گازی دهرم عمل می کند. این سازند در سه چاه (آغار 1، آغار غربی 1 و نورا 1) در چارچوب چینه شناسی سکانسی مرتبه سوم برای تشخیص سطوح حداکثر پیشروی آب دریا (MFS) و روابط آن با منحنی تغییرات نسبی آب دریا، ائوستازی، فرونشست و تاریخچه تدفین حوضه در منطقه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از مطالعات پتروگرافی مقاطع نازک تهیه شده از خرده های حفاری به همراه داده های چاه نگاری (گاما- صوتی) می باشد. سازند دشتک در یک رمپ هموکلاین داخلی و میانی تشکیل شده و چهار سکانس رسوبی در آن شناسایی گردید. شروع هر سکانس از خط ساحلی به سمت دریا از نوع سیکل رسوبی R با ضخامت بسیار کم در سیستم ترکتTST، سطح حداکثر پیشروی آب دریا (MFS) و HST روی آن می باشد. سکانس های سازند دشتک توسط مجموعه عوامل زیر کنترل گردیده اند: 1) نقش بین فضای رسوبگذاری و نرخ تولید برجا، 2) شکل و نوسانات منحنی آب دریا در دوره تریاس، 3) موقعیت قرار گیری حوضه در زمان رسوبگذاری، 4) وضعیت حوضه رسوبگذاری، 5) آب و هوا و نقش انرژی محیط رسوبی، 6) میزان تولید کربنات در مقابل نرخ ورود آواری ها، 7) ائوستازی و فرونشست حوضه، 8) حرکت رو به بالای دیاپیر های نمکی.
منحنی تغییرات آب دریا و منحنی ائوستازی پیشنهادی برای سازند دشتک تطابق نزدیکی با دریای دوره زمانی آنسین تا نورین در پلیت عربی دارد. رسوبات در کلیه مراحل افت آب دریا خواص پوش سنگی عالی را برای سنگ مخزن گروه دهرم نشان می دهند. در نهایت بر اساس شواهد موجود پیشگویی مدل کلی نیاز به کاربرد تمامی فاکتور های موثر در تعیین سطوح MFS دارد.