تاثیر چند افزودنی غذایی محرک رشد بر عملکرد، ترکیب لاشه و مقادیر هماتولوژی جوجه های گوشتی

این آزمایش برای مقایسه تاثیر افزودنی های غذایی محرک رشد رکسارسون، آویلامایسن و فورمایسین گلد بر عملکرد، ترکیب لاشه و مقادیر هماتولوژی جوجه خروس های گوشتی سویه تجاری راس 308 و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. به این منظور یک جیره پایه به عنوان تیمار شاهد برای هر یک از دوره های آغازین (0 تا 21 روزگی) و رشد (22 تا 42 روزگی) براساس توصیه های 1994NRC، تهیه شد. برای تهیه پنج تیمار آزمایشی دیگر، هر یک از محرک های رشد شامل آویلامایسن (100 گرم در تن)، روکسارسون (200گرم در تن)، مخلوط آویلامایسین و روکسارسون (به ترتیب 100 و 200 گرم در تن) و دو سطح از فورمایسین گلد (5/0 و 2 کیلوگرم در تن) به جیره پایه نیز افزوده شدند. بنابراین 6 تیمار آزمایشی وجود داشت که به هر یک 5 تکرار متشکل از 18 قطعه جوجه اختصاص یافت. پرندگان تا 42 روزگی برروی بستر پرورش یافتند و عملکرد آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که تمام محرک های رشد به استثنای فورمایسین گلد 05/0 درصد سبب بهبود نسبی عملکرد پرندگان شدند. افزایش وزن پرندگان تغذیه شده با مخلوط آویلامایسین و روکسارسون نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی بیشتر ولی غیرمعنی دار بود. درصد لاشه قابل طبخ و ران به ترتیب تحت تاثیر مصرف آویلامایسین و فورمایسین گلد (05/0 درصد) قرار گرفت (05/0P<). ترکیبات محرک رشد به ویژه فورمایسین گلد در مقایسه با جیره شاهد سبب کاهش معنی دار مقدار کلسترول خون پرندگان شدند (05/0P<). افزودنی های محرک رشد فوق تاثیر معنی دار بر مقدار پروتئین، تری گلیسرید، اسید اوریک، هماتوکریت و گلوکز سرم خون پرندگان نداشتند. افزودن ترکیبات محرک رشد به ویژه آویلامایسین و مخلوط آن با روکسارسون سبب کاهش pH چینه دان شد. براساس نتایج این آزمایش محرک های رشد رکسارسون، آویلامایسین و مخلوط آنها بدون تاثیر بر مصرف خوراک سبب بهبود نسبی وزن پرندگان و کاهش نسبی هزینه تولید هر کیلوگرم گوشت می شوند.