اثرمقادیر و روش های قراردهی کود پتاسه در سامانه های مختلف خاک ورزی

به منظور بررسی اثر پتاسیم و روش مصرف آن در سامانه های مختلف خاک ورزی بر عملکرد جو کارون در کویر در شرایط شوری در منطقه رودشت اصفهان، آزمایشی در دو سال زراعی 82- 81 و 83-82 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی رودشت در قالب طرح آماری کرتهای خرد شده نواری با سه تکرار طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سامانه های مختلف خاک ورزی ‍، میزان و روش جایگذاری کود پتاسه بود. سامانه های خاک ورزی در پلات اصلی و در سه سطح مرسوم، بی خاک ورزی و کم خاک ورزی اعمال گردید. تیمار افقی، میزان کود پتاسه در سه سطح 33 درصد کمتر از توصیه کودی، توصیه کودی و 33 درصد بیشتر از توصیه کودی بود. تیمارعمودی، عامل جایگذاری کود پتاسه در دو سطح پخشی و نواری زیر بذر بود. شوری آب آبیاری در طول فصل رشد به جز دو آبیاری اول که با آب رودخانه انجام شد، برابر با 12 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج سال اول نشان داد اثر تیمار سامانه های مختلف خاک ورزی بر تعداد سنبله درمترمربع، ارتفاع گیاه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک وشاخص برداشت درسطح یک درصد معنی دار می باشد. اثر تیمارهای روش کوددهی و میزان مصرف کود پتاسه اثر معنی داری برصفات آزمایش نداشت. نتایج سال دوم نشان داد که عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی جو کارون در کویر تحت تاثیر سامانه های مختلف خاک ورزی، میزان کود پتاسه و روش های کود دهی قرار نگرفت. نتایج دو ساله آزمایش نشان داد سامانه خاک ورزی مرسوم روش مناسبی برای کشت جو در خاکهای با بافت رسی لومی ویا محدودیت شوری می باشد. علیرغم مصرف مقادیر بیشتر کود پتاسه و افزایش سطح یون پتاسیم قابل جذب خاک، افزایش یون پتاسیم تاثیر معنی داری بر عملکرد و اجزای عملکرد مورد اندازه گیری نداشت، که این به معنی کفایت سطح پتاسیم قابل جذب اولیه خاک برای رشد مطلوب گیاه جو در شرایط شوری عصاره اشباع خاک معادل 13 دسی زیمنس بر متر می باشد.