بررسی مقایسه ای شدت رنگ پذیری مارکرp63 برش های مجدد (Recut) با برش های رنگ زدائی شده(Destained) نمونه بیماران مبتلا به سرطان ریه

در چندین مطالعه نقش ارزشمند رنگ آمیزی مجدد، روی برش های رنگ زدائی شده بیوپسی های پروستات و نمونه های سیتولوژیک کارسینوم سلول اسکواموس ریه مشخص شده است ولی مطالعه روی نمونه های بافتی سرطان ریه اندک است. از آنجائی که در برخی موارد به دلیل کوچک بودن نمونه های بیوپسی ریه امکان برش های مجدد بافتی جهت کارهای تشخیصی تکمیلی وجود ندارد و نیز نمونه گیری مجدد بیماران اقدامی تهاجمی و پر مخاطره است، هدف از این مطالعه مقایسه شدت رنگ پذیری مارکر p63 بین برش های مجدد و برش های رنگ زدائی شده نمونه بیماران مبتلا به سرطان ریه بود.
در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، تعداد 100 عدد لام و بلوک از نمونه های بیماران مبتلا به سرطان ریه انتخاب شد و سپس از هر کدام از بلوک های مربوطه دوسری برش تهیه شد. یک سری توسط مارکر p63 به روش ایمونو هیستوشیمی رنگ آمیزی شد و در سری دوم رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین روتین انجام شد؛ سپس هر کدام از لام های هماتوکسیلن و ائوزین H&E) (که در سری اول باp63 رنگ گرفته بودند، توسط هیدروژن پراکسید 6 درصد در متانل مطلق (20دقیقه) به طور مساوی در فواصل زمان بندی شده دو تا 10 ماهه رنگ زدائی و متعاقبا رنگ آمیزی مجدد با مارکر p63 جهت مقایسه با سری اول انجام شد.
ریزش بافت مشاهده نشد. در 3 مورد با اتمام بافت مواجه شدیم و 23 مورد عدم رنگ پذیری مشاهده شد. 66 مورد نمونه ها کارسینوم سلول اسکواموس بودند که 93/93 درصد آن با مارکر p63 رنگ گرفتند. مقایسه شدت رنگ پذیری p63 بین برش های مجدد و رنگ زدائی شده در دو ماهه اول، نشان داد که 34/53 درصد موارد، رنگ پذیری مشابه و 66/46 درصد موارد کاهش رنگ پذیری مختصر داشتند و هیچ مورد منفی مشاهده نشد. در فاصله 10-2 ماه 98/38 درصد رنگ پذیری مشابه و 77/45 درصد کاهش رنگ پذیری قابل توجه داشتند و 25/15 درصد منفی شدند. در فاصله زمانی 10-2 ماه نگهداری لام ها، اختلاف معنی داری بین برش های مجدد و رنگ زدائی شده وجود داشت(p<0.01).
با توجه به نتایج مطالعه و مقایسه آن با مطالعات قبلی روی بافت ها و مارکرهای دیگر، بنظر می رسد رنگ آمیزی مجدد روی برش های رنگ زدائی شده در دو ماهه اول قابل انجام و بعد از آن کارایی کمتری دارد. بدیهی است این مسئله می تواند در رابطه با استفاده از تکنیک ایمونو هیستو شیمی در نمونه های بسیار کوچک بیماران مبتلا به سرطان ریه که امکان تهیه برش مجدد در آنها نیست، بسیار حائز اهمیت باشد.