کم کاری مادر زادی تیروئید: آیا عوامل فامیلی در بروز بیماری نقش دارند؟

کم کاری مادر زادی تیروئید (CH) اختلال متابولیک نسبتا شایع در نوزادان می باشد که در سال های اخیر موارد فامیلی قابل توجهی از بیماری گزارش شده است. این مطالعه، به منظور ارزیابی اختلالات عملکرد تیروئید در بستگان درجه ی اول نوزادان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید و مقایسه ی آن با گروه کنترل طراحی گردید.
این مطالعه ی مورد شاهدی در فاصله ی سال های 1386-1382، بر روی 194 نوزاد مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید،350 نوزاد سالم که با گروه مورد انطباق داده شده بودند و بستگان درجه اول آنها انجام شد. از بستگان درجه اول شاهد آزمون های عملکرد تیروئید به عمل آمد و همچنین مادران دو گروه از نظر نسبت تیتر آنتی بادی تیروئید پروکسیداز ((TPO بررسی و مقایسه شدند.
361 و 665 نفر از والدین و 136 و477 نفر از خواهران و برادران نوزادان مبتلا و غیر مبتلا به ترتیب بررسی شدند. درآزمون های عملکرد تیروئید در 85 نفر از گروه مورد و 96 نفر از گروه شاهد اختلال مشاهده شد که از این تعداد به ترتیب 75 و 57 نفر مبتلا به کم کاری تیروئید بودند (0001/0 ≥ P). آنتی بادی TPO به ترتیب در 22 (3/17%) و 69 (5/32%) مادر از گروه مورد و شاهد مثبت بود (005/0 = P).
یافته های این مطالعه نشان داد که اختلالات آزمون های عملکردی تیروئید در وابستگان درجه ی اول مبتلایان به کم کاری مادرزادی تیروئید به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد بیشتر است. در بررسی آنتی بادی های خود ایمنی، موارد مثبت آنتی بادی TPO در گروه شاهد از گروه مورد بیشتر بود که می تواند مطرح کننده ی نقش قوی تر جزء ژنتیک و اتوایمون در میان عوامل موثر بر بروز این بیماری در منطقه ی ما باشد.