اثرات عوامل مخرب دریایی بر روی هفت گونه چوبی در سواحل بندرعباس

گونه های مورد بررس در این مطالعه راش، بلندمازو، ممرز، توسکا، چنار، اکالیپتوس کاملدولنسیس و کرت بودند. هرگونه، دارای سه تیمار شامل نمونه های شاهد (طبیعی)، اشباع شده با کرئوزوت و سلکور با روش سلول پر بودند. ابعاد نمونه های آزمودنی 2*5/7*20 سانیتمتر بود که نمونه های اشباع شده و شاهد به طور جداگانه در ایستگاه دریایی بندرعباس نصب شدند. دوام نمونه ها پس از 9، 12، 18، 24 و 36 ماه استقرار در دریا با معیار (1985) IRG/WP/4432 مورد ارزیابی قرار گرفتند. براساس نتایج ارزیابی نمونه های آزمونی، هیچیک از چوبهای مورد بررسی در حالت طبیعی (بدون تیمار حفاظتی) در مقابل حفاران دریایی مقاوم نبودند. اشباع چوب با کرئوزوت و به روش بتل (Bethel) باعث افزایش دوام چوب شد و غیر از گونه ممرز که نمونه های اشباع شده آن تخریب شدند، بقیه گونه ها پس از 36 ماه استقرار در دریا همچنان بدون علائم تخریب باقی ماندند. اشباع با نمک محلول در آب (سلکور)، باعث افزایش قابل توجه دوام چوبهای نشد و نمونه های اشباع شده با آن در مدت کمتر از 15 ماه تخریب شدند.