مقایسه اثربخشی چهار روش درمانی اختلال تبدیلی حاد

با وجود شیوع قابل توجه اختلال تبدیلی توافق چندانی در مورد موثرترین روش درمان آن وجود ندارد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر بخشی چهار روش درمانی اختلال تبدیلی حاد و عود یکماهه آن انجام شد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی 80 بیمار مبتلا به اختلال تبدیلی حاد به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به صورت تصادفی تحت درمان با چهار روش تلقین، آرامسازی عضلانی ساده، هیپنوز و تزریق وریدی دیازپام قرار گرفتند. سرعت حذف علامت، فراوانی بهبودی و عود یک ماهه در آنها مقایسه و داده ها به وسیله آزمون های کای دو، فیشر و آنکوا تجزیه و تحلیل گردید.

میانگین زمان بهبودی در روش آرامسازی عضلانی نسبت به روش تزریق دیازپام و هیپنوز بطور معنی داری کمتر بود (05/0P<). در بیماران مبتلا به همبودی (Comorbidity) میانگین زمان پاسخ بطور معنی داری کمتر از بیماران بدون همبودی بود (05/0P<). عود یکماهه ارتباط معنی داری با روش درمانی و سایر متغیرها نداشت.

هر چهار روش درمانی در اختلال تبدیلی حاد، بهبودی قابل توجه ایجاد می کند، ولی در روش آرامسازی عضلانی این بهبودی سریع تر از روش هیپنوز و تزریق دیازپام صورت می گیرد.