بررسی غنای گونه ای در سه تیپ مختلف ژئومرفولوژیک دشت گمیشان

کشور ما به دلیل وسعت زیاد و تغییرات شرایط اقلیمی و توپوگرافیگ، از لحاظ فلوریستیکی بسیار غنی بوده، لذا شناخت انواع پوشش های گیاهی برای برنامه ریزی صحیح مدیریت مراتع الزامی به نظر می رسد. به این منظور در این پوشش تلاش شد تا غنای گونه ای را در سه تیپ مختلف خاک در مراتع دشت گمیشان شامل تیپ دشت سیلابی – دلتایی جدید اترک، تیپ نئوکاسپین و تیپ نهشته های لسی با استفاده از پلات ویتاکر، مورد بررسی قرار داده و سپس رابطه بین غنای گونه ای با خصوصیات مختلف خاکی تعیین گردد. نتایج این تحقیق نشان داد که جفت رگرسیون های تیپ دشت سیلابی – دلتایی جدید از اترک و تیپ تئوکاسپین از نظر شیب با هم تفاوت معنی داری ندارند و می توان غنای آنها را یکسان در نظر گرفت. اما بین این دو تیپ، با تیپ نهشته های لسی اختلاف معنی دار مشاهده شد. به طوری که شیب یا عرض از مبدا این رگرسیون ها با هم متفاوت هستند. برای تعیین این اختلاف در هر سه تیپ خاکی تعدادی نمونه خاک از عمق 50 – 0 سانتی متری برداشت شد و با حفر تعدادی پروفیل در هر یک از تیپ ها اقدام به تعیین سطح استایی سفرهای زیرزمینی در منطقه گردید. خصوصیات خاکی اندازه گیری شده شامل اسیدیته، هدایت الکتریکی، نسبت جذب سدیم و بافت خاک بود. براساس فرمول کوودا در تیپ نهشته های لسی سطح ایستایی سفره های زیرزمینی پایین تر از سطح بحرانی بوده، لذا روی شوری خاک تاثیر نداشته اما در دو تیپ دیگر این سطح بحرانی بود. بنابراین سفره های زیرزمینی روی شوری خاک تاثیر گذار تشخیص داده شدند. با استفاده از روابط رگرسیون چندمتغیره تنها فاکتور خاکی موثر روی غنای گونه ای EC خاک تشخیص داده شد و در نهایت معادله ای بین تعداد گونه در واحد سطح با EC به دست آمد. S=74/18(182/0±)-107/0(± 003/0)EC