اعتبار و روایی ابزار تعیین بی قراری/خوآب آلودگی ریچموند در بیماران بزرگسال بخش های ویژه؛ ویرایش فارسی

اهداف. داروهای آرام بخش به میزان زیادی برای بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه به کار برده می شود. ارزیابی ساختاری از آرام سازی و بی قراری، برای تعیین مقدار دارو های آرام بخش براساس نوع رفتار بی قراری مفید است. مطالعه حاضر با هدف تعیین دقیق اعتبار و روایی مقیاس ریچموند به زبان فارسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد.
روش ها. ابتدا نسخه انگلیسی ریچموند به زبان فارسی برگردانده و با اجماع متخصصان، نسخه فارسی اولیه تهیه شد و روی 35 بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. نسخه فارسی به روش «ترجمه برگشتی» مجددا به انگلیسی برگردانده و روی 35 بیمار آزمایش شد. پس از آموزش کاربران (یک پزشک بیهوشی و 7 پرستار)، این مقیاس در دو مرحله روی 120 بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه بزرگسالان یکی از بیمارستان های تهران به منظور اندازه گیری روایی بین آزمون گرها مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته ها. مقایسه ضریب همسانی درون گروهی (مقیاس اصلی ریچموند؛ κ) معادل 65/0 با مقیاس آنالوگ بصری (r) معادل 76/0 و ضریب توافق بین گروهی (α) معادل 95/0 حاکی از توافق قابل قبول بین ارزیابان است.
نتیجه گیری. مقیاس سطح بی قراری ریچموند، ابزار مناسبی برای اندازه گیری وضعیت آرام سازی در بیماران بخش ویژه بین فارسی زبانان است و ضریب توافق مناسبی بین ارزیابان دارد. استفاده از این مقیاس استاندارد، از عوارض آرام سازی و مدت زمان استفاده از آنها می کاهد و پرستاران بخش مراقبت ویژه، با مفهوم آرام سازی بر اساس دستور پزشک به تفاهم می رسند.