مقایسه سطح سرمی روی درمبتلایان به بیماری بهجت و گروه شاهد

روی، همانند سایر عناصر کمیاب و آنزیم های آنتی اکسیدان به عنوان عنصر کمیاب تعدیل کننده ی ایمنی و آنتی اکسیدان مطرح شده است. به تازگی کمبود روی در بیماری بهجت مورد بحث واقع شده است. مطالعه ی حاضر به بررسی ارتباط بین سطح روی و بیماری بهجت می پردازد.
مطالعه ی حاضر، یک مطالعه ی تحلیلی مقطعی است که بر روی 49 بیمار بهجت و 51 مورد سالم که همگی معیارهای بین المللی بیماری بهجت را داشتند، انجام شد. گروه شاهد از نظر قومیت و سن با گروه مورد همسان شدند. سایر بیماری های روماتیسمی رد شد و سپس سطح روی سرم با روش اسپکترومتری با جذب اتمی اندازه گیری و میانگین سطح سرمی دو گروه با هم مقایسه گردید.
سطح سرمی روی بیماران در مرحله ی خاموش (38/15 ± 4/66) بر حسب میکروگرم در لیتر و به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد سالم (18/17 ± 87/86) بود (0005/0P <). با در نظر گرفت فعالیت بیماری بر اساس ارزیابی کلی پزشک، اختلاف معنی داری بین بیماران در مرحله ی فعال بیماری (31/14 ± 47/67) و بیماران غیر فعال (65/13 ± 53/69) وجود نداشت. کاهش معنی داری در سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به درگیری چشمی وجود داشت (001/0P <).
نتایج نشان داد که در مورد روی به عنوان فاکتور مستعد کننده ی شدت یا فعالیت بیماری بهجت، جای شک وجود دارد. در بیماری بهجت سطح سرمی روی پایین تر از افراد سالم می باشد که ضرورت انجام مطالعات بیشتر را نشان می دهد.