رابطه سبک رهبری مربیان با انسجام گروهی بازیکنان در تیم های بسکتبال باشگاه های لیگ برتر کشور

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین سبک های رهبری مربیان (براساس مدل چند بعدی در ورزش) و انسجام گروهی بازیکنان و بررسی تفاوت این دو متغیر در تیم های موفق و کمتر موفق بوده است. همچنین این تحقیق به بررسی وجود ارتباط بین انسجام گروهی بازیکنان و موفقیت یک تیم پرداخته است. آزمودنی های این تحقیق بازیکنان تیم های بسکتبال لیگ برتر کشور در سال 1382 بودند (144 = N=n). ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش (چلادوری و صالح، 1980) و پرسشنامه محیط گروهی (کارون، ویدمایر و براولی، 1985) بود که بازیکنان با استفاده از دو پرسشنامه اخیر ادراک خود را از سبک رهبری مربی و انسجام گروهی تیم خود مشخص کردند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین سبک های رهبری رفتار آموزشی، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت و ارتباط منفی و معنی داری با سبک رهبری آمرانه با انسجام اجتماعی و انسجام تکلیف بازیکنان وجود دارد (01/0P <). همچنین بین سبک های رهبری مربیان تیم های موفق و کمتر موفق تفاوت معنی داری مشاهده شد (01/0< P). بین انسجام گروهی بازیکنان و موفقیت یک تیم نیز ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد. با توجه به نتایج تحقیق، سبک رهبری مربیان از عوامل مرتبط با انسجام گروهی است و انسجام گروهی نیز از عوامل مرتبط با موفقیت یک تیم ورزشی است. مربیانی که بیشتر از سبک های رفتار آموزشی، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت و کمتر از سبک آمرانه استفاده می کنند، تیم های منسجم تر و در نهایت موفق تری دارند.