فشار روانی فرزندپروری در والدین کودکان دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی

اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی یکی از شایعترین اختلالات دوران کودکی است و می توان انتظار داشت در یک کلاس 25نفری دست کم یک کودک بیش فعال وجود داشته باشد.اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی، اختلال روان پزشکی پیچیده ای است که نه تنها خود فرد،بلکه کل نظام خانواده را تحت تاثیر قرار می دهد و هر خانواده ای باید بتواند خود را با این اختلال سازگار نماید تا متعال و پایدار بماند.از جمله پیامدهای مهمی که خانواده یک کودک بیش فعال باید بتواند با آن کنار بیاید و آنرا کنترل کند،فشار روانی است.پژوهش های زیادی انجام شده که نشان می دهد میزان فشار روانی در والدین کودکان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی، بیش از فشار روانی والدین کوکان عادی است. با توجه به تقاضاها و محدودیت های زیادی که والدین کودکان دارای اختلال با آن روبرو هستند می توان نتیجه گرفت این والدین در معرض خطر فشار روانی فرزندپروری و پیامدهای ناگوار آن هستند و رفتارهای نامناسبی در روابط والد-فرزندی افراد دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی وجود دارد.به همین جهت پژوهش های مختلف سعی کرده اند این مشکل را به شیوه های مختلف حل نمایند.از جمله راه حل هایی که می تواند به این خانواده ها کمک کند روان درمانی، رفتاردرمانی،آموزش مهارت های اجتماعی،گروه های حمایتی و آموزش مهارت های فرزندپروری است.