میزان بروز آمنوره ناشی از شیمی درمانی ادجوانت در زنان غیریائسه مبتلا به سرطان پستان

درمان های شیمی درمانی ادجوانت موجود، علیرغم افزایش میزان بقاء زنان غیریائسه مبتلا به سرطان پستان، ممکن است باعوارض کوتاه مدت و دیررس داروها ازجمله اختلال عملکرد تخمدان و یائسگی زودرس همراه باشند. هدف از این مطالعه تعیین آمنوره ثانویه ناشی از شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان بود.
مطالعه حاضریک طرح توصیفی(case series) بوده که روی50 بیمار مبتلا به سرطان پستان غیریائسه، تحت شیمی درمانی، دارای قاعدگی نرمال و بستری در بخش انکولوژی بیمارستان امام سجاد (ع) رامسر طی فروردین 1386تا فروردین 1387 صورت گرفت. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و یافته های آزمایشگاهی شامل سطح سرمی FSH و پروژسترون خون قبل و 12 ماه بعد از اتمام شیمی درمانی استفاده شد. اطلاعات با استفاده ازآزمون های آماریt زوج، t مستقل وآنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج مطالعه حاضرنشان دادکه62 درصدازبیماران مورد مطالعه، 12ماه پس ازاتمام شیمی درمانی دچارآمنوره شدند. نتایج همچنین نشان داد که بین متغیرهای درمان هورمونی، مرحله بیماری، درگیری غدد لنفاوی و وضعیت گیرنده های استروژن (ER) و پروژسترون(PR) با بروز آمنوره ارتباط معنی داری وجود نداشت،اما بین متغیرهای سن (002/0p<)، فواصل دریافت داروهای شیمی درمانی (000/0p<)، تعداد دفعات شیمی درمانی (02/0p<)، رژیم شیمی درمانی (0001/0p<) و دوز داروهای شیمی درمانی (04/0p<) با بروز آمنوره ارتباط معنی داری وجود داشت.
شیمی درمانی در مبتلایان به سرطان پستان قبل ازسنین یائسگی، علاوه بر اثر سیتوتوکسیک دارو روی سلول های سرطانی می تواند با مهار فعالیت تخمدان موجب آمنوره شوند.