بررسی 100 مورد شکم حاد جراحی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران

شیوع شکم حاد جراحی (غیرمامایی) در دوران بارداری حدود 2-2/0% می باشد. با وجود شیوع بسیار کم، شکم حاد جراحی در دوران بارداری با عوارض جدی و مرگ و میر نسبتا بالایی همراه است که علت آن عدم تشخیص به موقع و صحیح علت بیماری و گاهی درمان ناکافی می باشد. تشخیص افتراقی مشکلات جراحی غیر مامایی از مشکلات مامایی همراه با بیماری های طبی گاهی بسیار دشوار است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع علل شکم حاد جراحی در زنان باردار، نحوه بروز بیماری، تشخیص به موقع و اداره آنها بوده است. این مطالعه به روش Case series و آینده نگر در فاصله سالهای 1374 تا 1380 در مراکز آموزشی دانشگاه ایران انجام شد و طی آن تمام زنانی که حاملگی آنها توسط آزمایشگاه (BHCG) قطعی شده بود و با تشخیص نهایی شکم حاد تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. متوسط سن بیماران 86/22 سال(انحراف معیار 22/4 سال)، متوسط میزان حاملگی های قبلی 26/3(انحراف معیار 18/2) و میانگین تعداد زایمانهای قبلی 37/2(انحراف معیار 99/0) به دست آمد. اغلب بیماران در سه ماهه دوم بارداری قرار داشتند و شایعترین علامت درد شکم و شایعترین یافته حساسیت شکمی(Abdominal Tenderness) بود. شایعترین علت ایجاد کننده شکم حاد، حاملگی خارج از رحم با 62% و سپس به ترتیب پارگی کیست تخمدان (27%) کیست خونریزی دهنده تخمدان(10%) و آپاندیسیت حاد(1%) بودند. در این مطالعه خوشبختانه مرگ و میر مادر دیده نشد. در نهایت می توان گفت شکم حاد در زمان بارداری می تواند بسیار خطرناک باشد و تشخیص سریع و به موقع آن در پیش آگهی و نتیجه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.