لحیم کاری لیزری زخم پوست موش با استفاده از سیستم اتوماتیک کنترل بازخوردی

لحیم کاری بافت با لیزر روشی نوین برای بستن زخم های جراحی است که بالقوه مفیدتر از روش های مرسوم بستن بافت مانند بخیه زدن است. مزایای اصلی آن عبارتند از: غیرتماسی بودن وغیر تهاجمی بودن یعنی عدم آسیب بافتی ناشی از سوزن و بخیه و واکنش جسم خارجی. هدف اصلی از این تحقیق، لحیم کاری لیزری برای بستن زخم پوست موش تحت کنترل بازخوردی دما، بررسی خواص بیومکانیکی و پاتولوژیکی بافت و مقایسه آن با نتایج حاصل از بخیه استاندارد می باشد.
تعداد 8 عدد موش آزمایشگاهی انتخاب شده و طبق پروتکل «راهنمای نگهداری و استفاده از حیوانات آزمایشگاهی شماره 23-85 انتشارات موسسه ملی سلامت آمریکا»به روش تزریقی بیهوش شدند. بر روی پشت هر یک 4 عدد زخم (2 عدد برای کنترل و 2 عدد برای لیزر) ایجاد گردید و لحیم کاری لیزری تحت کنترل سیستم بازخوردی دما وتغییرات اپتیکی بافت انجام شد. سپس در هر یک از بازه های زمانی 2، 5، 7 و10 روز 2 عدد از موش ها برای آزمایش های بیومکانیکی از قبیل استحکام کششی پوست و پاتولوژی قربانی شدند.
نتایج استحکام کششی نشان دادند که در روزهای نخست، استحکام زخم ترمیم شده با لیزر نسبت به بخیه کمتر است ولی با گذشت زمان و پس از10 روز این روند جابجا می شود. مقایسه نتایج پاتولوژیکی که در ترمیم زخم گروه کنترل (5/340) و در گروه ترمیم شده با لیزر (426) است، اختلاف معنی داری در مجموع پارامترهای ترمیم زخم را نشان می دهد. مهم ترین علت این اختلاف در اثر پیدایش کلاژن می باشد.
کنترل بازخوردی دما و تغییرات اپتیکی بافت در لحیم کاری لیزری با عث ایجاد ترمیم های با استحکام بالا شده و از نظر پاتولوژیکی نیز ترمیم زخم به نحو مطلوبی صورت می گیرد که نشان دهنده جایگزینی مناسب لحیم کاری لیزری به جای روش سنتی بخیه است.