دیدگاه دانشجویان پرستاری درباره محیط های یادگیری بالینی

موفقیت برنامه های آموزشی پرستاری به کارآیی و کفایت تجربیات بالینی بستگی دارد. یکی از مهم ترین عوامل شناخته شده در این زمینه، جو محیط های یادگیری است. در این مطالعه ابعاد مختلف موثر در جو محیط بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری مورد ارزشیابی قرار گرفته است.
کلیه دانشجویانی که در بخش های اطفال، بخش مراقبت های ویژه جراحی اعصاب، ریکاوری، بخش مراقبت های ویژه جراحی، اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان و بخش زنان و زایمان به کسب تجارب بالینی در عرصه مشغول بودند، در این پژوهش توصیفی- مقطعی شرکت داشتند. ابزار گرداوری داده ها، یک پرسشنامه 50 سوالی بود که از تلفیق دو پرسشنامه مقیاس محیط یادگیری بالینی و محیط یادگیری بالینی و نظارت به دست آمد. به وسیله این پرسشنامه دانشجویان در طول نیم سال دوم تحصیلی 85-1384 نسبت به ارزیابی محیط بالینی که در آن مشغول به یادگیری بودند، اقدام نمودند. از آزمون های آماری ANOVA و Post-hoc برای مقایسه میانگین رتبه ها و نرم افزار SPSS استفاده شد.
میانگین رتبه داده شده به محیط های یادگیری بخش های مختلف بین 4/1 تا 1/4 از 5 متغیر بود. در چهار بخش اتفاقات جراحی، اتفاقات داخلی مردان، اطفال و ریکاوری، 3 و یا کمتر، و در سه بخش دیگر رتبه به دست آمده بین 3 و 4 بود. بخش های مورد ارزیابی در شش متغیر از مجموع متغیرها، شامل الگوی مدیریتی مسوول بخش، یادگیری در بخش، تعهد مسوول پرستاری، نحوه ارتباط با بیمار، ارتباط بین پرسنل و دانشجو و رضایت دانشجویان با هم متفاوت بودند اما در متغیرهای درک دانشجویان پرستاری از جو بخش، وضعیت مراقبت های پرستاری و روابط بین فردی و روابط نظارتی با هم تفاوت معنی داری نداشتند.
از نظر دانشجویان، جو یادگیری و متغیرهای مربوط به آن در بخش های مختلف متفاوت است. لازم است نسبت به ارتقای کیفی بخش های مختلف تمهیداتی صورت گیرد.