بررسی تحلیلی و آزمایشگاهی کاربرد برشگیر فولادی جاری شونده در پلهای تیرو دال با تکیه گاه های نئوپرن

در پلهای تیر و دال با تکیه گاه های نئوپرن، بلوکها یا کلیدهای برشی معمولا به منظور نگهداری تابلیه بر روی پایه و کوله در برابر بارهای جانبی زلزله طراحی می شوند. این عناصر نسبتا صلب می باشند و در هنگام زلزله نیروی اینرسی تابلیه را تقریبا به طور کامل به پایه و کوله منتقل می کنند. جرم تابلیه پلها نسبتا زیاد می باشد؛ لذا نیروی اینرسی ناشی از آن می تواند به عناصر زیر سازه (پایه، کوله و فونداسیون) آسیب جدی برساند. در این مقاله طرحی پیشنهاد می شود که در آن برشگیرهای فولادی جاری شونده با قابلیت شکل پذیری و جذب انرژی زیاد جایگزین بلوکهای برشی متداول در پلها می گردند. در هنگام زلزله نیروی اینرسی تابلیه در داخل این برشگیرها مستهلک می شود و در نتیجه بارهای لرزه ای وارد بر عناصر زیر سازه پل بشدت کاهش می یابد. رفتار برشگیر پیشنهادی تحت بارهای سیکلی با انجام مطالعات آزمایشگاهی بر روی چند نمونه متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعات نمونه هایی که از شکل پذیری و قابلیت جذب انرژی نسبتا خوبی برخوردار بودند مشخص شدند. این نمونه ها در بارگذاری سیکلی تغییرشکلهای غیرخطی را تا 12 برابر حد الاستیک به صورت پایدار و بدون زوال در مقاومت تحمل نمودند. یک پل دو دهانه بتنی نیز با انجام تحلیلهای استاتیکی غیرخطی و دینامیکی تاریخچه زمانی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج مطالعات تحلیلی نشان می دهد که در صورت استفاده از برشگیر پیشنهادی، تقاضای لرزه ای در عناصر زیرسازه پل حدود 50 درصد کاهش می یابد.