بررسی میزان استفاده بدون نسخه داروهای ضدقارچ و روش های طبی دیگر در درمان علائم ولووواژینال مزمن در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان امام شهر ساری سال 79-1378

استفاده بدون نسخه از داروهای ضدقارچ در دهه اخیر، بطور گسترده ای در بین زنان رواج پیدا کرده است. همچنین بسیاری از زنان از روش های طبی دیگر برای رفع علائم و مشکلات بهداشتی خود، استفاده می کنند. با این حال در رابطه با وسعت کاربرد و هزینه این درمانها، اطلاع کمی در دست است. مطالعه حاضر برای بررسی میزان استفاده بدون نسخه از داروهای ضدقارچ و روش های طبی دیگر در درمان علائم ولووواژینال مزمن در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان امام شهر ساری انجام شد. این مطالعه به روش توصیفی روی 102 زن مراجعه کننده به درمانگاه زنان که از علائم ولووواژینال مزمن شاکی بودند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه، مشاهده و لوازم آزمایشگاهی بود. جهت بررسی آماری از روش های آماری توصیفی و آزمون کای دو استفاده گردید. میانگین سنی بیماران 28 سال و تحصیلات حدود نیمی از بیماران، دبیرستان و بالاتر از دیپلم بود و میانگین طول مدت علائم اکثر بیماران 18 ماه بود. یافته های این پژوهش نشان داد که 60 نفر (82/58 %) از بیماران، خوددرمانی با داروهای ضدقارچ نظیر کلوتریمازول (85 %)، مایکونازول (5 %)، پوویدون آیودان (10 %) داشتند. 22 نفر (56/21 %) از روش های طبی دیگر نظیر وان یا دوش واژینال سرکه (9/40 %)، وان یا دوش واژینال نمک (2/27 %)، وان یا دوش واژینال بتادین (2/3 %) و شستشوی موضعی با ساولن (8 %) استفاده کرده بودند. در 20 نفر از بیماران (6/19 %)، سابقه خوددرمانی با هیچ روشی وجود نداشت. تعداد 3/73 % پزشکان در رابطه با مصرف داروهای ضدقارچ توسط خود بیمار آگاهی داشتند در صورتی که تعداد کمتری از پزشکان نسبت به استفاده زنان از روش های طبی دیگر آگاه بودند(2/18 %).
با وجود آنکه اغلب بیماران تصور می کردند که ولووواژینیت قارچی علت ایجاد کننده علائم آنها است(5/72 %) در معاینات بالینی و آزمایشگاهی ولووواژینت کاندیدیایی فقط در 35 نفر (3/34 %) وجود داشت. براساس این مطالعه استفاده از روش های خوددرمانی با داروهای ضدقارچ در زنان متداول می باشد. این امر نه تنها موجب به تعویق افتادن تشخیص و درمان صحیح بیماری می گردد، بلکه عاملی برای ایجاد حالتهای مقاوم و مزمن بیماری می باشد. عوارض جانبی استفاده نادرست و هزینه این گونه خوددرمانی ها، موجب صدمه زدن به سلامتی فرد و ضررهای اقتصادی در جامعه می گردد.