عکس العمل فیزیولوژیک خارشتر به مدیریت بقایای ریشه در زمان آیش

بمنظور ارزیابی توان جوانه زنی بالقوه ریشه های ریزومی قطع شده خارشتر بهعنوان شاخصی از امکان رشد مجدد آن پساز اعمال مدیریت مکانیکی، آزمایشهای متعددی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی طی سال های 1384-85 به اجرا درآمد. مقاطع میکروسکپی ریشه تهیه گردید تا ماهیت ریزومی آن مشخصگردد. اثرات قطع ریشه در مزرعه مورد آزمون قرار گرفت. بدین منظور در یک مزرعه کاملا پوشیده از خارشتر، سه عمق 20 ،10 و 30 سانتیمتری شخم در طی فصل آیش اعمال گردید. 30 ،20 و 50 روز بعد از اعمال تیمارها تعداد ریشه های قطع شده ای که مجددا جوانه زده بودند ثبت گردید. توان رویش مجدد بخشپایینی ریشه های تیمار شده در عمق خاک نیز مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ریشه خارشتر از 4 عمق 20 ،10 ،0 و 30 سانتیمتری از سطح خاک در یک مزرعه با توزیع طبیعی گیاه ، قطع گردید. تاریخ جوانه زنی، ارتفاع گیاه، سطح سایه انداز کانوپی، تعداد شاخه ها و ماده خشکدر رویشهای مجدد 10 ،7 41 ،34 ،24 ،17 و 58 روز پساز اعمال تیمار ها یادداشت گردیدند. شاخصهای رشد ازجمله سرعت رشد گیاه و سرعت جوانه زنی نیز محاسبه گردیدند. نتایج نشان دادند که تفاوت معنی داری در توان جوانه زنی ریشه ها با طول قطع متفاوت در مزرعه وجود دارد..در عین حال هیچیک از ریزوم های کاشت شده در گلدان ها قادر به جوانه زنی نبودند. عمق قطع تاثیر معنیداری بر ویژگی های رشد این گیاه داشت. ارتفاع نهایی، سطح سایه اندازو وزن خشک تک بوته توسط افزایش عمق به شدت کاهش یافتند. میتوان نتیجه گرفت که با افزایش عمق قطع تا 30 سانتیمتر امکان مدیریت موفق تر خارشتر وجود خواهد داشت.