اثرات انسولین و آنتی ونوم بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون خرگوش های تلقیح شده با سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس

به منظور شناخت بهتر بیماری زایی سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس به عنوان یکی از خطرناک ترین عقرب های استان خوزستان، بررسی نقش احتمالی آن در ایجاد صدمات بافتی و همچنین مطالعه اثرات درمانی آنتی ونوم و انسولین به صورت مجزا و یا توام در خرگوش هایی که سم این عقرب را دریافت نموده اند، تحقیق حاضر صورت پذیرفت. در این مطالعه تغییرات آنزیم های سرمی (CPK و LDH)، گلوکز خون و الکترولیت های Ca، Mg، Na و K مورد بررسی قرار گرفتند. بدین منظور تعداد 36 سر خرگوش نر سفید آزمایشگاهی به طور تصادفی به 4 گروه A، B، C و D و هر یک از گروه ها به 3 زیرگروه مساوی تقسیم بندی شدند. خرگوش های هر یک از زیر گروه ها در هر گروه به ترتیب دوزهای 1، 2 و 3 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن سم عقرب از طریق زیر جلدی دریافت نمودند. به خرگوش های گروه B و C علاوه بر سم عقرب به ترتیب انسولین (IU/kg، SC 25/0) و آنتی ونوم (ml/rabbit، IM 2) در زمان 20 دقیقه پس از دریافت سم تزریق گردید. خرگوش های گروه D هر دو داروی فوق را به صورت توام دریافت نمودند. خونگیری از حیوانات مورد مطالعه در زمان های صفر (قبل از تزریق) و 180 دقیقه پس از تزریق سم انجام شد. میزان فعالیت آنزیم های CPK و LDH افزایش معنی داری را در گروه A نشان داد. افزایش فعالیت CPK در سایر گروه ها تنها در زیرگروه هایی معنی دار بود که بالاترین دوز سم را دریافت نموده بودند. فعالیت LDH افزایش معنی داری را در تمامی گروه ها نشان داد با این تفاوت که این افزایش در گروه A از شدت بیشتری برخوردار بود (P<0.05). تجویز انسولین توانست از افزایش معنی دار گلوکز و تاحدودی CPK متعاقب تزریق سم جلوگیری نماید (P<0.05). در خصوص الکترولیت ها تغییر معنی داری مشاهده نشد. بر اساس مشاهدات بالینی از یک سو و یافته های آزمایشگاهی از سوی دیگر بنظر می رسد استفاده از انسولین و یا آنتی ونوم بصورت توام و یا به تنهایی می تواند از عوارض سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس بکاهد.