مقایسه پایداری پویا درناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج در حرکت پرش- فرود

هدف از این مطالعه مقایسه پایداری پویا در ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج در حرکت پرش- فرود بود. تعداد 27 نفر از دانشجویان پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم(سن 65/1± 29/23سال، وزن 77/7±17/70 کیلوگرم) که هیچ گونه آسیب دیدگی در اندام تحتانی و آسیب دیدگی مربوط به سر نداشتند، در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از آزمون شاخص افتادگی استخوان ناوی آزمودنی ها در سه گروه پای چرخیده به داخل(9 نفر)، پای چرخیده به خارج(9 نفر) و پای معمولی(9 نفر) قرار گرفتند. پایداری پویا آزمودنی ها با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری کسب شد که پایداری ورزشکار را در حرکت پرش- فرود(که از حرکات آسیب زا ورزشی می باشد) ارزیابی می کند. زمان رسیدن به پایداری آزمودنی در دو راستای جانبی(ML) و قدامی- خلفی(AP) محاسبه شد. پس از محاسبه زمان رسیدن به پایداری مربوط به هر آزمودنی داده های مربوطه با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) و تحلیل واریانس یک راهه(ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در راستای جانبی میانگین زمان رسیدن به پایداری در گروه پای چرخیده به داخل با گروه پای چرخیده به خارج تفاوت معنی دار مشاهده شد. در حالی که اختلاف میانگین زمان رسیدن به پایداری بین گروه پای چرخیده به داخل با پای معمولی و همچنین پای چرخیده به خارج با پای معمولی معنی دار نبود. از بین سه گروه پا، گروه پای چرخیده به خارج در مقایسه با دو گروه دیگر دیرتر به پایداری رسیدند. کاهش پایداری در آزمودنی های با پای چرخیده به خارج ممکن است به علت ساختار مکانیکی و ساختمان خاص پای چرخیده به خارج و همچنین نقص در گیرنده های عمقی مفصل و استراتژی های عضلانی این نوع پا باشد. اختلال در پایداری افراد دارای پای چرخیده به خارج ممکن است احتمال آسیب های مچ پا مانند اسپرین مچ پا و همچنین آسیب های مربوط به زانو را افزایش دهد.