سازمان جهانی تجارت و مساله منطقه گرایی در اپک

نحوه تعامل چندجانبه گرایی حاکم بر گات / سازمان جهانی تجارت و منطقه گرایی حاکم بر گروه بندی های ترجیحی، یکی از مسایل مهم و پیچیده عرصه تجارت بین الملل است. در حالی که چندجانبه گرایی بر عدم تبعیض (با تکیه بر اصول رفتار ملی و ملت کامله الوداد) در تجارت بین الملل تاکید دارد، منطقه گرایی به رفتارهای ترجیحی میل می کند. با این وجود، هر دو به موازات هم رشد کرده اند و اغلب دولت ها از هر دو گزینه در کنار هم استفاده می کنند؛ به خصوص طی یکی دو دهه اخیر که در پی مذاکرات دور اوروگوئه، توافق های گسترده ای به صورت چندجانبه به عمل آمده و سازمان جهانی تجارت جایگزین گات شده، موج نوین و گسترده ای از منطقه گرایی رشد یافته است. با وجود ناهم خوانی هایی که به صورت کلی بین چند جانبه گرایی و منطقه گرایی مطرح است، شرط «بازبودن» می تواند منطقه گرایی را در سازگاری و حتی تکمیل چندجانبه گرایی قرار دهد.